Neye Rastlayacağını Bilemezsin Dolapları Düzeltirken...

Şubat 10, 2016

Kutuların içindeki ne işe yaradığı belli olmayan kablolar, şarj aletlerinin falan arasında gördüm...


Mavi gözler,sevgi dolu bakışlar, kocaman sarılışlar, yeri dolmayan özlemler gördüm onda..

Televizyonun kim bilir nerede.  Ama kumandası bende kalmış. Sen olsaydın televizyonu da çalışırdı eminim hâlâ...

Elini tutar gibi tuttum.  Düğmelerine dokundum. Her biri ile nasıl uğraştığın geldi gözüme. Hiçbir şey eskimezdi bizim evde..

Ortasındaki iki vida da senin eserin :) Evimizde ikinci televizyon olsun diye vermiştin bunu. Zaten diğer televizyonumuzu da sen almıştın. Yine modelini seçmemi bekleyemeden :) İlk cep telefonumu da sen almıştın ya. Onda da bekleyememiştin :) O telefon da yok artık. Ama numaram 18 senedir aynı. Senden hatıra. Değişemem ki. Sürekli bir yerlere giden kızını merak eden babanın hediyesi.

Ah babacığım...

Şimdi şu kumandanın tuşlarına bassam, sen çıkıversen karşıma. Sarılsam kocaman, hiç bırakmasam...





Benzer yazılarım

31 Yorum yap

  1. Nasıl bir hatıra değil mi, dokunduğu şeylere dokunmak..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ya Şenay,günlük hayatın sıradan bir ayrıntısı bile neler neler taşıyor üzerinde...

      Sil
  2. içimi çektim derince,ne denebilir ki.....

    YanıtlaSil
  3. Eskilerden hala yazan birilerinin varlığına mı sevineyim, yoksa ortasında iki vida bulunan kumandadan yola çıkarak baba hasretinin harika bir cümle kurgusuyla yazılmasına mı..?

    ...Rahmeti bol olsun...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Merhaba Çocuk, sen hâlâ buralarda mıydın :)

      Amin.

      Sil
  4. Off.. Yine burnumun diregini sizlattin be Handan'cim...

    YanıtlaSil
  5. Nurlar içinde uyusun Handanım...
    Özlem her gün büyüyor içimizde....

    YanıtlaSil
  6. Ah eşyalara yüklenen o anlamlar, hatıralar..Çok derin olmuş yazı, hele fotoğraflar. Yaşarken kıymet bilmemek noktasındayım ben, daha bir zor geliyor böyle yazılar..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah Elif, yaşarken sımsıkı sarılmak kocaman öpmek her halini içine çekmek lâzım bol bol...Tek tesellim bunları yapabildiğim kadar yapmış olmak.

      Sil
  7. Kaybettiklerimizden kalanlar ne kadar kıymetli değil mi? Parmak izleri var sanki eşyalarda kokuları var adeta. Fotoğraflardan çok etkilendim hüzün sardı dört bir yanımı. Çok zor onlarsız yaşamak çok. Nur içinde yatsın. Allah mekanını cennet eylesin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hem de nasıl kıymetli Ülkü. Ben evde eski bir şey tutmam pek normalde, ama bunu atmaya elim gitmiyor işte..

      Amin.

      Sil
  8. allah rahmet eylesin...
    çok güzel bir anı çok güzel bir yazı olmuş... keyifle hüzün aynı yerde bu kadar güzel işlenebilirdi

    sevgiler...

    YanıtlaSil
  9. Hassas duygular içerisindeyim zaten. Gözlerimi kırpıştırıp duruyorum klavyeye dokunurken...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bazen diyorum ki iyi ki bu kadar çok özlediğim bir babam var Kahve Yanı. O sevgiyi ve duyguyu yaşamış olduğumun br kanıtı...

      Sil
    2. o kanıt en değerli hazinen aslında ama işte duygu seli...

      Sil
  10. Bu yazını sonuna kadar okuyamadım iş yerindeyim çünkü ağlamak istemiyorum:(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Akşam yazısıydı, sabahları bünyeye iyi gelmiyor pek Kadriye :)

      Sil
  11. BABA İLE YAŞANAN ZAMAN DİLİMİ BAŞKA BİŞEY HANDAN CIM.

    YanıtlaSil
  12. ağladım.
    bu fotoğrafı ilk yayınladığın yazını okuduğumda olduğu gibi.
    Allah rahmet eylesin, yeri cennet olsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hiç hatırlamamaktansa hatırlayıp ağlamayı tercih ediyorum De Kubad. Sevdiklerimizden hiç ayrılmak zorunda kalmasak keşke.

      Amin.

      Sil