Ne zamandır hazırlamadım kitap yazısı. Okumayınca hazırlanmıyor tabi. Dünya Kupası maçları, filmler derken kitap kısmı geri planda kaldı. Zaten bir müddet çok kitap okuyunca sonrasında uzaklaşırım ben hep.

Bakalım neler okumuşum koca Haziran ayında .

Okuma Şenliği'nin yaz temalı kitapları kapsamında okudum Güneş Yiyen Çingene ve Yaz Bitmesin kitaplarını.

Buket Uzuner en sevdiğim yazarlardandır. Bu kitabını okumamışım. Annemden aldım. (Laf aramızda beş kitabın dördünü annemden almışım zaten:) Kısa hikâyeleri yine yürekten vuruyordu.

"Birisi durdurmalı bu deliyi, birisi yok etmeli bu manyağı! Neden pek çoğumuz sessiz kaldı bu adamın yükselişine. Yalnızca korku mu ? Hepimiz sessizlikle desteklemedik mi onu ve faşizmi. İlgisizlik sessizliğin erkek kardeşi ; lanet olsun sana , kimse ilgisiz ve sessiz kalmasın dünyada bundan böyle ."

" 'Naziler kurşuna dizeceğine bırak savaşa girsin hiç değilse kurtulma şansı var!' Bir insanın ancak savaşta kurtulma şansı olması ne korkunç ,değil mi? "

" Unutma Catherine, kadın olmak, ağlamaktan korkmadan ve böbürlenmeden kuvvetli olabilmektir."

" Hiçbir şey karışık değildir doğada, karışıklığı insan beyni yaratır, çözüm bulup, rahatlamak ve gurur duymak için."


İclal Aydın'ın kitabı bir kadın olarak yüreğimizden geçenleri yansıtıyor. Onu da severek okudum. Aynı zamanda sayesinde harika bir şiirle tanıştım .

" Zaman denilen acımasız , şakası yok büyücüye verdiklerimiz. Daha az üzüleyim bu hayatta , daha güçlü olayım dileğinin karşılığında bizden aldıkları.

Şarkılar daha az ağlatıyor artık değil mi ?

Çocuksu geliyor heyecanlar .

Yapılacak onca ciddi ve önemli şey varken."

"Unutma her evlilik başkadır, her kadın başka, her ev başka. Sen kendi tecrübelerini yazacaksın. Kimseye kulak asma. O evliliğin başı ağrırsa eğer , sakın komşunun önerdiği ilaçları alma. Herkes kendi tecrübesiyle yol alır."

"Düşünüyorum da gittikçe artıyor kandırılma isteğimiz galiba. Gerçek, olduğundan daha ağır geliyor çünkü artık. Daha dayanılmaz daha kaldırılmaz oldu. İç karartan, umutsuzluğa alıştıran, bezdiren, hani olmasa daha iyi olur bir hale geldi. İşte bu yüzden artık kimin uğrunda ki gerçek."

" Yapamadıklarını yapanların felâketini bekliyor, bir başarısızlığın üzerine bir aevinç kuruyorlar. Bu sevinç aslında onları bir yere götürmüyor ama zaten bir yere varma derdinde de değiller. Yaşayıp gidiyorlar işte."

"Sahi  niye herkes bu kadar yalnız ve yaralıyken ; hepimiz bu kadar yalnız ve yaralıyız? "


Markus Zusak'ın bu kitabı ilginç gelmiş, almıştık Metehan'la. 19 yaşındaki bir taksi şöförünün posta kutusunda bulduğu bir mesajla hayatının değişmesini anlatıyor. Oldukça esprili bir başlangıcı var, gidişi de akıcı. Sadece en sonunu sevmedim. Olayları bağlama şekli pufff dedirtti :)

" Bazen insanlar çok güzel oluyorlardı.

Görünüşleriyle değil.

Söyledikleriyle de değil.

Sadece varlıklarıyla"

" Cenazemde birşeyler söylenmesini istiyordum. Ama sanırım bu , hayatınızda bir yaşam olması gerektiği anlamına geliyordu."

" 'Ed ' dedi Richie daha sonra.  Hâlâ suyun içinde duruyorduk. 'İstediğim tek bir şey var '
'Nedir o Richie?'
Cevabı basitti.
'İstemek.' "


Uçurtmayı Vurmasınlar'ın filmini izlemiştim ama kitabını okumamışım. Elime almamla bitmesi bir oldu. Annesi ile hapiste yaşamak zorunda olan bir Barış'ın, oradayken kendisiyle çok ilgilenen İnci'nin ardından ona yazdığı mektuplardan oluşuyor. Orada gördüklerini çocuk masumluğuyla sorgularken bizi de hüzünlendiriyor. 

"Sordum ona 'Senin de yüreğin çarpıyor mu? ' diye.

Çarpıyormuş. Herkesinki çarparmış. Ama kimininki aydınlık olurmuş, kimininki karanlık.  Dışarıdan hangisinin aydınlık hangisinin karanlık olduğu nasıl anlaşılır İnci? Nevin'e sordum
'Dünyanın en zor işidir onları birbirinden ayırmak ' dedi.
'Dünyanın en zor işi nedir?' diye Zahide Ana'ya sordum.
Islak odunla kâğıtsız soba yakmakmış. Nevin'in dediği,  ıslak odunla soba yakmaktan bile daha mı zor ?"


Son kitabımı pazar günü sınav kapısında okudum. Daha önce de dediğim gibi biraz zor ilerledi ama akşama kadar bitirdim. Düşünmek, sevmek, çalışmak ,öğrenmek,  yaşlanmak gibi konularda hem eğitici hem düşündürücü bir kitaptı. Günümüzdeki kişisel gelişim kitaplarının babası hatta dedesi diyebiliriz :)

Bu yazıyı hazırlarken parmaklarım iyice ağrıdığından alıntıları fotoğraf olarak koyacağım. Yoksa bugün bitmeyecek :)








Bu sonuncu satırlar tam benim duygularıma tercüman olmuş, cennet tam da öyle olmalı :)

Evet sabahtan beri içime fenalık geldi yazmaya çalışırken ama bitirdim sonunda. Bir daha haftalık yazmayı atlamayayım :)

Bakalım haftaya salımıza neler gelecek.