Salı gecesi uyku tutmadan geç vakitlere kadar evde dolaştıktan sonra nihayet sabah oldu, biz de yola koyulduk.

Havaalanında uçağın kalkmasına yarım saat kala otelimizi ayarladık :)

Akşam saat dört buçuk gibi de oraya ulaştık.


Otelimiz küçük ama şirindi. Banyosunda kocaman pencere olduğundan diye düşünüyorum ağır otel kokusu yoktu. Karşıdaki apartmana bakıyordu ama apartmanlar eski yapı olunca hiç de sıkıcı olmadı dışarı bakmak :D

Doğrusu yatabilecek kadar temiz olması dışında bir şey beklemiyordum ama televizyonu, kliması, küveti, rahat yatağı (Gerçi yatağa yığıldığımda taştan da olsa anında uyuyacak kadar yorgundum ama:), hoş bir görüntüsü vardı.

Sırt çantalarımızı odaya bıraktıktan sonra yollara düştük.

Herşey bir anda olup bittiği için daha önceki gezilerim gibi hazırlanıp bakma imkânım olmadı. Zaten gezecek çok vaktimiz de yoktu, Eiffel'le başlayalım gerisi ne olursa artık dedik. Ne de olsa müzeleri falan dolaşamayacaktık.

Sadece gitmiş olmak için gitmenin bir anlamı yoktu, sakin sakin tadını çıkartamadıktan sonra :)


Doğrusu metal yığını gibi gördüğüm bu yapının bu kadar güzel ve seyretmesinin keyifli olacağını düşünmemiştim. Bol bol fotoğrafını çektikten sonra asansörle yukarı çıkmak için kuyruğa girip bir sürü vakit kaybetmektense sandviç alıp orada piknik yapmayı tercih ettik.


Yine de bizim için çok güzel bir seçenek oldu. Hemen biletimizi aldık. Eski binaların hayranı olarak her gördüğümü çektim. Ama ne nedir derseniz, henüz o kısmını bilmiyorum pek :D Önce görüp sonra öğreneceğim bu sefer :)



İşte bu da bizim haritadaki iz düşümümüz :) Zaten Can zamanının çoğunu telefonundaki haritaya bakarak geçirdi :) Yok yok bir şey demiyorum, eğer o alet olmasaydı gezdiğimiz yerlerin yarısını dolaşabilirdik kaybolup durmaktan :) Londra'da metro çıkışlarında haritalar vardı, çıkar çıkmaz ne yöne bakıyorsun, çevrende ne var hemen görüyordun, burada da olsaymış iyiymiş, dışarı çıktığında öyle bakakalıyorsun etrafına, ne tarafa gideceğim şimdi diye :)

Tekne gezimize dönersek..


Notre Dame'da tekneden indiğimizde ışık harikaydı. Bulutlu bir gün olsa bu ışık oyunlarının güzelliği olmayacaktı, ne kadar şanslıyım diye düşündüm. Bu gezi büyülüydü sanki :)

Ve bir bina bu kadar mı incecik oyalı, her köşesi başka bir sürprizle dolu olur..


Google Earth ilk çıktığı zamanlarda orada merak ettiğim şehirlere bakmak hoşuma gidiyordu. Notre Dame'ın bir adacıkta olduğunu gördüğümde ne şaşırmıştım , o aklıma geldi geri dönerken..


Gün batmak üzereyken Louvre'a vardık. Aslında vaktim olsa üç gün bu müzeyi gezerdim ben ama sadece dışardan izlemek zorundaydım bu sefer .. (Can pek memnundu halinden tabi:)

Olsun, üst orta fotoğraftaki camlarda batan güneşi gördüm ya.. O renk cümbüşü ve güzellik.. Nasıl ihtişamlı ve kocaman bir yapı.. Önündeki cam piramiti saymıyorum, onu sevmedim.


Saat ona yaklaşıyor, artık güneş batmak üzere... Biz de Champs Elysee'ye ulaştık.


Bu koskocaman caddede Zafer Takı'na ulaşmaya çalışarak uzuun uzuun yürürken artık iyice acıkınca yemek molası da verdik. Ki herhalde bizim gezinin en pahalı kısmı buydu :D Şanzelize'de yemek de yedik demek dışında pek bir özelliği de yoktu ama neyse, olur böyle kazalar :D


Ve mutlu son..

Ha ha ha.. Tabi çok yemek yedim otele yürüyerek dönelim diyen Handan'ın ısrarı üzerine yapılmış bir saatlik yürüyüşü saymazsak..

Otele döndüğümüzde gece yarısını çoktan geçmiş, tabanlarımız patlamak üzere, zaten bir gece önce de heyecandan doğru dürüst uyuyamamanın verdiği uykusuzlukla gözlerimiz yarıya inmiş halde ama mutluyduk :D