İnsana zamanda yolculuk yaptırıp çocukluğuna götürebiliyor bir anda.

Ne kadar zaman olmuştu ekmeğin üzerindeki bu etiketleri görmeyeli.

Gülümseyerek baktım.

Tabi yemedim. Bundan sonra anca bakıyoruz bu beyaz ekmeklere, "Elbet bir gün buluşacağız, bu böyle yarım kalmayacak" şarkısını söylüyoruz özlemle :)

Hay Allah konu yine yeme kısmına nasıl uzandı anlayabilmiş değilim, şöyle bir rahat rahat nostalji de yapamıyorum artık....

Herkese günaydın..

Yok, siz günaydın münaydın demeyin anacım, öyle bir beklentiye girmiyorum ben artık :)