"Yazmadığım zaman dünyamın daraldığını hissederim.Kendimi hapishanede gibi hissederim. Yaratmak bir gereksinim olmalı, hani deniz nasıl yükselir alçalır öyle. Buna benim verdiğim ad: NEFES ALMAK. "
Anais NİN (Yeni Duyarlılık)

Düşünceler insanın aklından gelip geçiveriyor, yazdıklarım sanki benimle kalıyor. Bazen kendimi yazarken anlıyorum ya da aradığım cevaplar bir anda gözümün önünde beliriyor. Sanki düşündüklerimi yazınca öğreniyorum, kalem tutan elim benden başka birisi sanki benim bilmediklerimi söylüyor. Yazarken dudaklarımda gülümseme beliriyor, içimde bir heyecan, dünya değişiyor, ben bambaşka bir boyuta gidiyorum. Çoğalıyorum.