Şimdi dikkat ettim de biletlerin tanesine 300 yen ödemişiz. Sonradan lise dediğimizde çocuklara indirim yaptıklarını öğrendik :) Lise kimliği gösterilmesi gerekir diye yazdığından indirimli bilet alabileceklerini düşünmemiştim.  Doğa Tarihi Müzesi'nde pasaportunuz varsa tamam dediler sonrasında hep indirimli aldık biletlerini.

300 yen yaklaşık 10 lira yapıyor neyse ki :)


Burası küçük bir müze. Bilgiç'in yanındaki tatlı hanım bizim gönüllü tur rehberimiz. Müzede ingilizce açıklama pek yok (hiç mi yoktu bak hatırlamıyorum şimdi) kapıdan girerken bu hanım (ne yazık ki ismini bilmiyorum) gönüllü rehber olduğunu bize müzeyi gezdireceğini söyledi.

İnanılmaz, değil mi?


Onun sayesinde bu abaküs benzeri aletleri öğrendik :)

Net çıkmamış ama her sırada bir işaret var, ortadaki boş, orası virgül kısmına denk düşüyor. Üstteki bölümdekiler beş sayılıyor, alttakiler bir.

Bununla rakam yazıyorlar,  her bir sıra birlik, onluk, yüzlük, onda birlik falan temsil ediyor.


Rehberin oturduğu yer müşteri yeri, kedinin olduğu taraf satıcının. İki taraf karşılıklı pipolarını tüttürüp gündelik sohbetlerini yaparken bir yandan da bu alet üzerinde rakam yazıp birbirlerine vererek sessiz bir pazarlık yapıyorlarmış :)

Ne güzel bir yöntem :)


Benden tavsiye müzelere girecekseniz kolay çıkan ayakkabı giymeniz, ne zaman çıkartmanız gerekeceği hiç belli olmaz :)


Eskiye dair her şeyi neden bu kadar seviyorum bilmiyorum. Şu odunlar, ocak hepsi şiirsel geliyor. Ne zor oysa ki yaşamları.



Savaş zamanı evlerinin önünde minik eşyalar satarak geçimini sağlamaya çalışıyorlarmış.

Burada yok ama bir fotoğrafta başları tuhaf başörtümsü şapkalı kadınlar vardı. Savaşta erkekler yok,kadınlar itfaiye işini de yapıyor. Ama metaller de hep savaşa gittiğinden başlarında kumaştan yapılma koruyucular var. Savaşın hiç düşünmediğimiz yüzü.


Müzedeki eşyalar hep birileri tarafından bağışlanmış.

Burası eski bir ev. Her şey dolaplarda. Gömme dolaplardan biri yatakları alıyor. Diğerinde kap kacak var. Şifonyerde kimonolar. Vitrinde tabaklar.

Yatak odası,oturma odası, mutfak hep bu küçük alan.


Verandadaki bu gizli alan dahice :) Eşyaların bir kısmı da burada :)



Biz bu evde yaşasaydık aklımı oynatırdım sürekli toplamaktan sanırım. Bizimkiler kim bilir ne hale sokarlardı. Adım atamazdık :)


Evler,dükkânlar, hamamlar, savaş zamanı ile ilgili bize bilgi veren rehberimiz üst katta bizi etrafa bakalım diye bıraktı. Türkiye'de olsa bir bahşiş verilirdi ama burada bahşiş pek ayıp sayıldığından içten bir arigato gozaimasu diyerek ayrıldık ondan.


Metal yokluğunda tahtadan, istridyeden ve kâğıttan yapılan eşyalar.


Eski zaman okul gereçleri.


Çantalar.


Terliklere.uygun çoraplar :D


Pinball oyunun (tilt oyunu) atasını bile gördük :) Nasıl oynanıyordu orası sır :)

Rehber bizim misketleri bilmemize şaşırdı. Oo dedim biz küçükken oynardık hep :)


İşte böyle, zamanda yolculuk yaptıran çok güzel bir müze daha gezmiş olduk.

Artık parka doğru ilerleyelim.

Not: Bir kaç saat sonra uçağa gidiyoruz, ne çabuk geçti bir hafta. Bir ay yayımlayacak konum var, beni bekleyin anacım :D