Bilgiç nevrimi döndürdüğü için son kısmı yazmayı unutmuşum :)

Ondan önce araya bir iki fotoğraf da sıkıştırayım. Can çekmiş bunları da :)


Fotoğraflara bakarken bile ağzım kulaklarımda yalnız :)

Son gece Giethoorn dönüşü doğru Ayşelere gittik. Karnımız tok dedik, yemeğe gerek yok dedik ama bir müddet sonra önümüzdeki masa dolmuş taşmış :)


Aslında çay bardaklarını da çekmemiz gerekiyordu bak. Yolda gelirken o kadar çaysamıştık ki, arabadan Erkan'a çay demleme siparişi verdik ki eve girer girmez hemen içelim :D Hahaha, ne misafir ama :)


Neyse masa sürekli dolarken müziğimiz de geldi.


Sevgili Cem bizi kırmadı gitarını alıp çaldı söyledi. Benim gibi rakçıyı yürekten vurdu yalnız. Hem o nasıl ses öyle. Allah nazardan saklasın, sesi güzel, kendi güzel, huyu güzel. Canım canım.

Cem'in youtube kanalı şurada. Dinleyin,hak vereceksiniz bana :)

Gece Ayşe'nin söylediği güzel şarkılarla devam etti.  Mest olmuş bir şekilde dinledik. Harika vakit geçirdik.


Küçük, güzel kar küresi koleksyonuma katıldı hemen.


Bu mum da kendine güzel bir köşe bulacak. Bilgiç yakmamı tembih etti, süs mum bu :)


Bir gün böyle evimiz olur inşallah :)


Ya da böyle :)


Bunun da hikâyesi ilginç. Geçen sene yılbaşında bir arkadaşım bu mumluğu vermişti bana. Üst kısmına mana vermemiştim. Kutusunda duruyordu. Çiçekçiye gittiğimizde üstteki turuncu çiçekleri gördük.  Önce kokulu sabun zannettik. Sonra bir baktım benim mumluğa benzeyen mumluklarla satılıyor. Meğer o kısıma bunlar konuluyor eriyince de mis gibi kokuyormuş :)


Ayşe'nin bana hediye olarak aldığı kokuların birisi eve gelir gelmez test edildi, onaylandı. Çok güzelmiş :)


Minik kardan adamlar :)


Giethoorn 'da gezinirken hediyelik eşya dükkânları kapandığından oradan tek hatıra bu harita :)


Bayılırım haritalara :)


Bu minik melek ve aşağıdaki bütün çikolatalar Ayşe'nin hediyesi. Çılgın hatun biz Giethoorn 'dayken Erkan'a sipariş vermiş. Aslında daha da çoktu,  kimi yok olmuş fotoğrafı çekmeyi akıl edene kadar :) Ham hum :)



Bir de son olarak şunu anlatayım.

Havaalanında Ayşe bizi karşılamaya geldi. Hava kararmıştı ve akşam trafiği vardı. Navigasyon cihazı kuş uçmaz kervan geçmez arka yollara yönlendirdi. Ağaçlar ve biz. Ayşe bize döndü, korkmayın canım sizi kaçırmıyorum. Düşünsenize daha önce hiç görmediğimiz birisinin arabasında, bambaşka bir ülkedeyiz ve kapkaranlık ıssız bir yolda gidiyoruz :D

Ehehe, ama asıl korkması gereken Ayşeydi bence. Kapkaranlık ıssız bir yolda ilerliyor, arabasında daha önce hiç karşılaşmadığı üç erkek ve bir kadın, hepsi de kocaman üstelik :D

Bir de şunu eklemeliyim ki aslında Ayşe Alamanya'da değil arkadaşlar. Antep Sofrası'nın yanından sağa dönüp kuaför Selim'i, Ayvalık bişisini geçtikten sonra Ege Market'ten sola sapınca evine varılıyordu. Ehehe, İstanbul'da bulamazsın bu kadar Türk ismi :D

Evet sanırım bu sefer bütün her şeyi anlattım.

Örümcek ağları da vardı amaa :) O da başka zamana kalsın :D

Not: Ayşe de bloğunda anlatmış buluşmamızı, işte şuradan okuyabilirsiniz :)