Canım benin
Hepsine selam olsun
Sen böyle diyince her sabah vapura sana gelirken misss gibi kokularının önce caddenin başından burnuma geldiği inci pastanesinin pastacı amcasının ismini hatırlamadığımı ama her sabah o tatlı günaydınını hiç unutmadığımı fark ettim,
Hatta yıllar sonra tekrar sırf onun için bahariye caddesine çıkıp dükkandan içeri girdiğimde her ikimizin birbirimize dakikalarca bakıp gözlerimizden süzülen yaşları ......ve sessizce yaşadığımız özlemi

Yine sabah sabah duygusala bağladın beni ve iyiki varsın ki insan olduğumu hatırlattın
Seni seviyorum
(Not : pluton da dahil hepsine hala gıcığım )
Any :))

günaydın Handan. Bizim bugünkü biz olmamaızı sağlayan herkese selam
Çenebaz

Günaydın :)

Lucy filminden bir sahneyi anımsattın bana
Eylül'den midir nedir, okuduğum her satırda hüzün bulaşıyor eteklerime...

sevgiler

Günaydın. Yazın beni düşüncelere daldırdı. Ben de hatırladıklarımı bir düşüneyim bakalım:))))

Ben zaten epeydir hatıralarımla yaşıyorum. Aynı söylediğin, tarif ettiğin gibi beni görünce "Hey çıktı Müjde!" diyen şimdi emekli olup kendini kedilere adayan Mehmet bakkalımızı. :) Çiçekçi'yi, delisiyle, çırpıcısıyla, Peter Makarnas'ıyla (kendine o ismi vermişti)ah be Handan. Uzay Yolu'nu, Kaptan Kirk, Mistır Spock, Uhura'lı o güzel günleri özlüyorum. :(
Kalemine sağlık...

Hatırlamak ve hatırlanmak :) Ne güzel şeyler :)

Günaydın Handanım...
Geçmişe, bizi biz yapanlara ne güzel selam vermişsin öyle...

Bir selam da benden gelsin o zaman...

Alarkocu Osman amca o zaman sen bana telefon kablosu verdin ya, işte o zaman iyiliğe güzelliğe daha çok inanır oldum ve inan hiç vazgeçmedim♥

Handaaann,sarılayım mı sana sıkıca,diner mi içindeki huzursuz devinim,belki sarılsam benimki diner birazcık...Sen bunları yazdın ama ben altında yazanları okudum.Bir daha gofret kutusuna uzanabilir mi bu eller,emzikli şekerin tadını alır mı ülkem yeniden?Handaan,sarılsam geçer mi????

Oldu mu şimdi? Neredeyse aylardır uzak kaldığım, arada iki defa şöylece uğrayıverdiğim evime daha bu sabah geldim. Hem de 11 saatlik bir otobüs yolculuğu sonunda.

Hadi hatırla bakalım şimdi!

Dur, önce Vidadiye Teyze. Ki, kendisi mahallenin Fahriye Ablası idi. Yani benim uzun saçlı, kısa akıllı zamanlarımda.
Ay sonra, Yıldırım Kırtasiye. Hem pul alırdık kendisinden, hem Jules Verneler hem de mevsimi geldiğinde uçurtma:) Defter, kalem, silgiyi saymıyorum bile.
Külahda leblebi tozu, açıkta satılan pembe gofretler, şemsiye çikolataları ve tarifsiz kokusu ile Tisko Bakkal.
Aman Handan, az daha yazarsam kopyalayıp blog sunumu yapıcam. E, tabii tevellüt eski olunca...

Çok şanslı bir gençlik geçirmişsin Handan Abla, keşke o dönemleri ben de yaşayabilseydim.

Bugün herkes çocukluğunda,yolculukta.Ben de...
Bir de kokular alır götürür beni oralara...

İyi akşamlar Handan abla... :)
Güne bir nostalji ile başlayıp gençliği anımsamak çok güzel. :)

Hatırlamak güzeldir. Hele unutmanın, unutulmanın acısını yaşayanlar için. Hayatımızdaki insanların varlığını gözardı etmemek, değerlerini bilmek, insani değerleri unutmamak...
Hatırlayabilenler yaşantımızdan hiç eksilmesin.

Unutmayalım o güzel anları, anıları, insanları... Kalemine sağlık... Sevgiler...

ne tatlı hatırlamışsın yaaaa :)

Ben beni hatirlayamaz oldum bu ulkenin gundemindeki saskolozluklardan.
Ama o cocukluktaki hicbirsey de silinmiyor hafizalardan oda apayri bir konu:))

Hep hatırlayalım güzellikleri, tüm kötülere inat... Bir de müzik hep olsun :)

Ahhh hatırladıklarınız öyle güzel anlara imzasını atmış vefakar insanlar ki