ŞU ANDA KENDİ SEÇİMİNİZDE, KENDİ YARATTIĞINIZ DÜNYADASINIZ. YÜREĞİNİZDEN GEÇEN DOĞRU ÇIKACAK, EN ÇOK NEYİ BEĞENİYORSANIZ ÖYLE OLACAKSINIZ.
EVRENDE KAÇ HAYAT MI VAR ? BİR.. (R.Bach)
Siz bu satırları okurken ben dünyanın öte ucunda uyuyor olacağım ihtimal demişim ilk cümlemde ama yayımlamayı unuttuğum için öyle bir şey olmuyor tabii. Okuduğum başka kitaplar da oldu ama bu yazıyı böyle bırakayım en iyisi :)
Okuma şenliğinin son üç kitabı kalmıştı. Bir tanesini daha bitirdim. Diğerini cuma akşamına kadar bitirebilirsem (geçen cuma oluyor bu) (bilmiyorum hangi cuma olduğunu şu anda :) sonuncuyu da yolda okurum diye düşünüyorum. Bakalım, yazının sonlarında göreceğiz bitip bitmediğini :D
Ben şimdi okuduğumu yazayım öncelikle.
Klasikler deyince anneme bana kitap bulur musun diyorum hemen. Ondaki kitapalr dururken başkasına bakmaya gerek yok.
Bu kitabı okumuştum daha önce ama yeniden okuma zamanı geldiğine karar verdim :)
Halley'in Dünya 'ya çarpma olasılığıyla insanların telaşa düştüğü bir zaman diliminde geçiyor olaylar. Hüseyin Rahmi yine öyle güzel anlatıyor ki . Eski İstanbul gözümüzün önünde canlanıyor. Hem gizemli bir kadın ile meraklandırırken hem de çok güzel konulara parmak basan konusuyla çok severek okudum bu kitabı.
"Hayat sayısız can düşmanlarına karşı aralıksız karşı konularak sürdürülen pek ince bir geçittir. Hayat, hayatı yiyerek, yok ederek kendini devam ettiriyor. Biz yaşamak için başka hayatlardan gıda alarak onları kendimizde sindirerek kendimize çeviriyoruz. Başka hayatlar da aynen bizi yutmaya uğraşıyorlar. Etten kemikten yaratılmış şu aciz vücudlarımızın ne kadar zararlı, tehlikeli mikroplara yiyecek olma istidadı taşıdığını, vücud makinası dediğimiz ve bir saat gibi tıkır tıkır işleyen iç aletlerimizin ne kadar ufak arızalarla çarpmaktan kalmak tehlikesinde olduğunu bilsek, belki bir an ferah nefes alamaya bile korkardık." "Bir devlet adaletin harfi harfine, fiilen kefil olmak için mahkemeler açıyor, kanunlar yapıyor. Komşusundan bir tavuk çalan bir fakiri, bir açı suçluyor. Ama kendisinden küçük veya kuvvetsiz komşu bir hükümeti yutmak ve memlekete katmak hırsından, adalete aykırı düşüncesinden bir türlü kendisini kurtaramıyor. İnsan işlerindeki bu gariplik bazen öyle derecelere varıyor ki hakla haksızlığın, adaletli iş görmekle hırsızlığın, zorla almanın sınırlarının nerelerde başlayıp nerelerde bittiğinin kestirmekten insan aciz kalıyor. Kuvvetli olan haklı oluyor. O derece ki acizlere, zayıflara hıkkı en kuvvetli olan dağıtıyor. Kuvvetlinin fikri hak oluyor. Bir zayıf insan kuvvetlinin fikrini hak olarak kabul etmek zorunda kaldıkça hürriyet, adalet kurulmuş olamaz." " Sana sahip olacak adam müsade ederse o zaman yazarsın cevabını veriyorlar. İşitebiliyor musunuz? Bana sahip olacak o adam. Offff. Şimdiden o adamı hiç sevmiyorum. Çünkü daha adını bilmeden, yüzünü görmeden bu adamın isteğine, emrine boyun eğmiş bulunuyorum. " " Neden insan öldürme tekniğinde en usta olan, savaş aletleri en mükemmel bulunan milletler en ileri, en medeni sayılıyorlar? " "Bu neden? Memleketimizde kadının her saldırışa hazımla karşı koymaya mecbur, aşağı yaratılışlı sayılmasından.. Sırf erkeklere eğlence olmak için yaratılmış sanılmasından." "Bu coşan ben değilim, aşktır, tabiattır buyuruyorsunuz. İnsaf edin bu bir mazeret midir? İnsan bir kabahati tabiata mal ederse ondan el yıkamış mı olur?" " Beyefendi kız kardeşiniz, anneniz akşamlara kadar evde nasıl vakit geçiriyorlar, hiç bunu düşünmek zahmetine katlandınız mı? Hayır... Hayır... Bin kere hayır. Evrim kanununa dair kafa yordunuz. Darvinizmi incelediniz. Cüzi irade meselesi için yoruldunuz. Çekim kanunu, fizikte Carno prensibini düşündünüz. Size bu kadar uzak şeylere zaman ayırdınız. Ama size o kadar yakın bulunan anne ve kız kardeşinizin evdeki yaşayış tarzının sağlıklarına tesir edeceğini hiç aklınıza getirmediniz. Çünkü onlar adet icabı o yaşayış tarzına mahkûmdur dediniz. Ötesini düşünmediniz."
Eğlenceli üsluplu muhabbetlerin arasındaki bu kocaman cümlelere hayran olmamak elde değil. Ve geçen 100 senede kadınlar için değişen fazla bir şey olmamasına da üzülmemek.
İkinci Dünya Savaşı sırasında yenilmekte olan Fransızların hallerini sergiliyor kitap. Daha çok da askerlerin hallerini, başlarındaki subaylar gitmiş, ateşkes imzalanmış, yenilmişler, geleceklerinin bilirsizliğinin korkusu anlık özgürlüklerinin keyfi birbirine karışıyor.
Oldukça konuşma geçen kitapta en zorlandığım kimin kimle konuştuğu oldu. Dialoglarda kimin ne dediği belli olmuyor. Zaman zaman iyice karışmış. Tekrar tekrar okumak zorunda kaldım. Zaten bir anda bir sürü kahramanla tanışıp, kim kimdir anlamazken bir de dialoglar yorucu oldu. Her konuşma çizgisi farklı birisi olsa yine bir şekilde çözülür de aynı kişiinn başka cümlesine tekrar çizgi çekilince işin içinde çıkılmaz bir hal aldı.
Sanırım Morpa'dan aldığım bu klasikleri verip başka alacağım.
Nüvyork anlatıp dururken arada anlatmadığım geçen haftanın özetini koyayım buraya.
Doğrusu hâlâ kendime gelemedim.
Bir sersemlik var üzerimde. Negatif bir enerji de dolanıp duruyor evde. Neyse bu da geçer herhalde.
Geçen hafta cuma günü Londra'dan gelen arkadaşımla geçirdik bütün günü.
Cumartesi doğumgünü kutladık. Bilgiç'in doğumgününde arkadaşları İstanbul'da olmadığından genelde arkadaşının doğumgününe ortak oluyor, birlikte kutluyorlar :)
Pazar sabahı üniversite arkadaşlarımla kahvaltı yaptık.
Salı akşamı yirmi yıldan uzun süredir görmediğim arkadaşlarımı gördüm.
Teftiş Kurulu'nda görev yapmış yetmiş kadar müfettiş buluşmayı başardık. 1980 lerde müfettiş olanlardan bu sene müfettişliğini almış olana oldukça karma bir gruptuk.
Yanımdaki Meltem'le dedikodu yaparız diyordum ama kimseyi hatırlamayınca dedikodu da olmuyor haliyle :D Zaten teftişteyken üstadım bana senin değerlendirme notunu kıracağım hiç dedikodu bilmiyorsun dediydi, hahaha.
İşte geçen hafta da böyle geçti.
Pazartesi gününden beri spora başladım yeniden. Kış dönemine geçmişler, her gün pilates var. Ama nasıl pilatesse kan ter içinde kalıp eve döndüğümde pestilim çıkmış oluyor. Ama saati güzel. Döner dönmez uyuyabiliyorum :D
Yarın sabah tartılacağım, bakiim ne durumdayım. Tatilde günde 25.000 kadar adım attığımdan kilo almadım ihtimal ama döndükten sonra almış olabilirim. Göreceğiz bakalım.
Son olarak da şuraya bir New Jersey videosu bırakıyorum. Radyoda çalan şarkı hoşuma gittiği için çekmiştim biraz da, şarkı duyulmuyor ama yol videosu hoş olmuş.
Dün şarkının hangi şarkı olduğunu aradım ve inanılmaz şekilde ilk denememde buldum. Onun videosu da en altta, dinledikçe bu tatili hatırlarım artık.
Bu videonun başka bir versiyonu daha var ama ben organ bağışlamaya dikkat çeken bu versiyonunu daha çok sevdim.
Son gün. Akşam 19.00 uçağına bineceğiz. Öğlene kadar bir tur daha atmak istiyorum ama eşyamız çok.
Can Bilgiç'le otelde kalmayı teklif etti. Saat üç gibi oradan taksiye binip bizi Manhattan'dan alacaklar. Hiç ikiletmedim tabi, her iki tarafın da keyfine uygun harika bir plân :)
Aklımda Metropolitan Müzesi'nin bakamadığımız hediyelik eşya dükkânına bakmak ve Central Park 'ta Strawberry Hills'i görmek var. Bir de kütüphaneyi görür müyüm tekrar diyordum ama hediyelik eşya dükkânı da müze kadar çekici olunca ona yetişemedik :)
Bu sefer değişik yoldan gidince Flatiron binasını da görebilmiş oldum. Ütüye benzediği için ismi flat iron olmuş :)
Madison Meydanı'na da bir merhaba deyip müzeye gittik.
Müzede gördüğümüz yılanlı yüzüklerden buluruz umuduyla gitmiştik ama kitap alıp çıktık hediyelik eşya kısmından .
O arada biraz kendimizden geçmiş de olabiliriz.
Alış veriş tamam olduğuna göre artık geze geze bizimkilerle buluşma noktasına gidebiliriz.
En sevdiğimiz yerlerden birisi bu alan oldu :)
Durup biraz tadını çıkarttık. Fondaki müzikle öyle güzel geldi ki.
Oradan John Lennon'un vurulduğu binanın yakınındaki Strawberry Hills'e geçtik.
Buradan Central Park 'a veda edip beşinci ve altıncı caddelerden buluşma yerimize indik.
Buluşma noktamızın burası olması sizi şaşırtmamıştır eminim ki :)
İşte spordan sanata, denizaltıdan uzay gemisine, kavgadan barışa, feribottan köprüye, kütüphaneden su parkına her telden tatilimiz böylece sona erdi.
