Hüzünlü olmayan savaş olmaz ama bu kadar hüzünlü olanı da var mıdır bilmiyorum.

Çanakkale deyince boğazıma bir düğüm gelip oturuyor. Aynı anda savaşan her bir asker için büyük bir gurur hissediyorum. Ve Atatürk'e bambaşka bir hayranlık.

Koca Seyit vardı ilkokulda okuduğum Aziz Nesin'in kitabı Bu Yurdu Bize Verenler'de. ( Kitap bir arada zor duruyor ama hâlâ bende:-) Kendisine bağlatılmak istenen maaşı ben savaşa para kazanmak için girmedim, memleketim için girdim diyerek kabul etmemiş. Daha elli yaşındaymış zatürreden öldüğünde. Böyle harika insanlarla kazanılmış bu savaş.

Hepsine binlerce teşekkür.