Bbbbiiiillllgggeehhhhhhhaaaannnnn yyyyeeeemmmmeeeğğğiiinnniii yyyeeee....
................

Eeettt iilleetttttiinn, nnnaaannneee iilleeetttttttiiinnn
Aattlleettiiii nnee eettttttiiinn?
(Eldeki mevcut harflerle yazı yazılınca böyle komik cümleler ortaya çıkıyor haliyle:)

Oğluşum yazı yazmayı öğrendi ama ben konuşmayı unuttum :)

* Başka hiç birşey kalmadı, filmlerdeki sigaraları örtmekle meşguluz. Bu çocuklar bilimum saçma sapan realiti şovlardan etkilenmiyor, haberlerden etkilenmiyor, abuk subuk dizilerden etkilenmiyor, ama sigara içen birisi görmemeliler hiç. Yayınlama kardeşim filmi o zaman, dalga geçer gibi bir sis perdesi ekranda dolanıp duruyor, insana sinir basıyor!

Not: Birkaç madde yazmayı düşünmüştüm ama bunu yazarken yine tepemin tası attı unuttum diğer yazacaklarımı.

Aylin beni aradı, "Mahkemeye gidiyoruz kızım, hadi kalk" dedi. Hı??? Meğer bloggera giriş engellenmiş. Aklıma ilk gelen "Nereye gidiyoruz? sorusu için artık çok mu geç kaldık, yoksa nereye geldik mi demeliyiz" oldu. İkinci gelen ise "Ama benim yazılarımın hepsi orada kaldı, nasıl alacağım onları oradan?" dı.

Neyse efendim yayınımıza elimizde olmayan nedenlerden ötürü kısa bir süre araverdik. Ah o kısa sürede aklıma yazacak ne çok şey geldiydi de hepsi uçup gitti. Nasıl bir pisikolocidir bu bilmem :)

Şimdi ben yazılarımın kopyalarını almaya gidiyorum. Ne olur ne olmaz.

Herkese günaydın. Nefis bir güne açılsın sabahımız...

Ortayaş krizi yolun sonuna yaklaşıyor olmaktan değil, yollardan birisini seçip ilerledikçe diğerlerine gitme umudunun kalmamasından kaynaklanıyor bence.

Gülümseten, düşündüren, güzel bir film.

Kendime hiçbirşey katamadığımı düşünüyorum.

Aklım almıyor.

İç iç bitiremezsin
Tasta mey yarım kalır,
Çok sevdiğin bu fasıl,
Tanbur,ney yarım kalır...

Hayat zamana küskün,
Bir gün şen, bir gün üzgün,
Ömür de biter bir gün
Ve her şey yarım kalır...

Fethi Karamahmudoğlu

Çok düşününce herşey ne kadar anlamsızlaşıyor...

Bazen iyi ki doğmuşum diyorum. Bazen de ne işim var benim dünyada. Bazen It's A Wonderful Life 'da olduğu gibi ben olmasam hayatın nasıl olacağını görmek istiyorum.

Bazen kendime o kadar acıyorum ki bu kadar olur. Bazen kocaman hissediyorum yere göğe sığmıyorum.

Zaman geçiyor. Saatler günlere, günler aylara, aylar yıllara... Roller değişiyor. Anne olunca zaten tepetaklak oluyor herşey. Bir bakıyorsun küçücük bir elin kalem tutması kadar mutluluk verici birşey olmuyor.

Sonra yılın bir günü geliyor. Oturup düşünüyorsun, bu yıl kendim için ne yaptım? Bu yıl yeni ne yaptım.

Hımm... Planöre bindim. Parasail yaptım. Bol bol bahçe çapaladım, ot yoldum. Bir müze gezdim. Kısa yoldan Bodrum'a gideceğiz derken memleketin bilimum sıradağlarını aşıp kayboldum. Bir mağara keşfettim. Eeeeee... Kilo aldım, kilo verdim, kilo aldım, kilo verdim.... Bol bol ağladım, çok güldüm. Hayatı düşündüm, işin içinden çıkamadım. Oğluşların sihirli öpücükleri, sihirli resimleri, sihirli sarılmalarından gerisini boşverdim. Sevdiklerimle birlikte oldum. Çok koşturdum, çok tembellik yaptım. Kıtlığa girecekmiş gibi domates depoladım :)

Ay uzun lafın kısası, 29 yılı geride bıraktım :D Tamam 30 olsun. 35 ten bir gıdım yukarı çıkmam :D Amaann, yaş dediğin nedir ki (Göstermedikten sonra:)...

İYİ Kİ DOĞDUM...

Not:Doğumgünü çocuğu için bu nefis şarkıyı çalarken, biricik kardeşime ve canım Aynur'a bana aldıkları albüm için teşekkür ediyorum. Yıllardan sonra dinlediğim en güzel Metallica albümü bu.

Benim canım babam.

Bir tanecik babam.

Dokuz sene geçmiş insan özlemez mi?

Bakışlarını özledim.

Udunun sesini özledim.

Sıcacık sarılmanı özledim.

"Babacığım" demeyi özledim.