Sanki söylemek istediğim çok şey varmış da hepsi birden öne geçmeye çalışırken kafam karışıp hiçbir şey yazamıyormuşum gibi hissediyorum.
Sıcak bana hiç yaramıyor. Eski evimde serin serin oturuyorken bu evde ilk defa yaz geçiriyorum sanki. Klimayı da taktırmamıştık. Hoş ben klima çalıştırmayı da sevmem. Sadece nefes alamadığım günlerde. Çok şükür şu aralar sıcak var ama nem az.
Kitap okuyup kendimi geliştiriyorum. Sonra aklıma yine kitaptaki bir cümle geliyor.
" Kitaplar senin yerine yaşayacak değil. Kendi ayaklarıyla yürümeyi unutan kitap kurdu, eski bilgilerle şişmiş bir ansiklopedi, birileri gelip açmadıkça hiçbir işe yaramayacak bir antika olabilir ancak." ( Kitapları Kurtaran Kedi )
Ne kadar doğru.
Bu akşam çamaşır asarken Can ' a dedim ki. Keşke salak ama güçlü enerjik bir kadın olaydım. Çok daha işime yarardı içinde bulunduğum ortamda.
Sabahları erken kalkıp ortam serinken iş yapayım diyorum ama serinken uyumak ağır basıyor. Ve aralıksız yiyorum. Yedikçe yiyorum. Doysam da yiyorum. İradeyle verilen kilolar geri geliyor. Başka bir yöntem bulmam gerek.
Dün gece Geceyarısı Kütüphanesi ' ni okudum. Benim aklımdan geçenleri yazmış. İnsanı iyi hissettiren bir kitaptı.
Az önce de Dış Güzellik Yasaklansın'ı okudum. Kısacık bir çırpıda okunup düşündüren bir kitaptı .
Bilgehan'ın doğumundan hiç fotoğrafı olmadığı geldi aklıma demin. Fotoğraf makinasına film koymamışız. Ne tuhaf , hayatımda bir sürü böyle olay var, sanki burnumun büyüyüp iyice kendimi beğenmiş olmamı engellemek için beni komik duruma düşürüyor. Neyse konu bu değildi. ( Konular birbirine girerek kapıdan çıkmaya çalışıyorlar beni hazır yazıyor bulmuşken ) Konu şuydu. Ben epidural sezaryenle doğurdum oğlanları. Metehan ' da doğumdan sonra kesiği dikerlerken uyutmuşlardı beni. Bilgehan' da uyutmalarını istemedim. Zira odada bekleyen Metehan'ın beni öyle görmesini istemedim, üzülür diye.
Herkes için en iyisini düşünmekten kendimi unutmuşum gibi geliyor bazen. Kendimi düşünmüyor değilim, düşünüyorum, sadece tanımıyorum, başkaları için birşeyler yapmaktan başka ne yapar bilmem. Ne ister. Ya da bilirim de başkaları mutsuz olur diye yapmam. Kim bilir ?
Ben de elimde bir kroki gideceğim evi nasıl döşesem diye düşünerek kendimi oyalıyorum. Beş kişi bir odanın bile ölçüsünü düzgün alamadığımızdan o bile tam olmuyor. Zira o sıra mutfak balkonu böyle mutfağa katılmış mı kalsın yoksa yeniden balkona mı dönsün tartışması yapmaktaydık Can'la. ( Hâlâ da yapıyoruz, hatta hafiften kavga ediyoruz bile diyebilirim.) Ne fotoğraf çekmişim, ne ölçü alabilmişim. Güya ölçü alıp mutfak modeli çizen çocuk da hayatında hiç mutfak kullanmamış olmalı.
İşte bunlara gömülüyorum. Bir yanım da tüm işler bitince napacaksın, nereye saklanacaksın diye soruyor. Onu duymazdan geliyorum.
- Temmuz 30, 2022
- 12 Yorum
