Ramazanın başından beri sanırım uykusuzluk beni vurdu. Sabah sahurda kalktıktan sonra öğlenleri uyudum hep ama yine de yeterli uykumu alamamış olmalıyım ki sinirim tepemdeydi. Oruçluyken sinirli olmak Can'a özgü bişeydir oysa. Hepimiz akşam ezanına kadar uyanmasın diye parmak uçlarımıza basıp dolaşırız evde. Açken o o değil anacım. Benim güler yüzlü sakin kocam gidip yerine tam bir sinir küpü geliyor . Neyse , konu o değil. Beni açlık vurmaz öyle de uykusuzken deliriyorum. Tabi hormonlarım da gıpraşıyor.

Bu sabah beşte uyandım. Bir şeyler atıştırdım. Çayımı, kahvemi, suyumu içtim. Sonra Bilgehan'a kahvaltı hazırladım. Yedi buçukta onu yolcu ettim. Baktım kılımı kıpırdatasım yok. Annemi aradım ben yatmaya geri dönüyorum dedim. 

Saat on buçuk gibi uyandım. Ama hâlâ kılımı kıpırdatasım yoktu. Kitabımı okudum biraz. O arada Metehan arkadaşıyla buluşmaya gidiyordu. Planları değişince biraz vakti kalmış. Pazara ben gideyim istersen dedi. 

Kul banalınca Hızır yetişirmiş sözünü yaşadım resmen .

O pazara gidip geldi. Ben balkona güneş vururken çıkıp kitabımı okumaya devam ettim. Bir tek çay demledim. Sonra mutfağa girmedim. 

Can uyandı. Bir baktım mutfakta bulaşık makinası boşaltıp bulaşıkları yıkadı. Hayatta yaptığı iş değildir. Gerçekten Allah bana acımış olmalı :D

Sonradan diyor ki, kesin özel bir gündü ben unuttum diye düşünmüş beni öyle pijamayla kıpraşmıyor görünce :D Hahahaha.

İnatla akşama kadar pijamamı üzerimden çıkarmadım. İftara dışarıdan sipariş verdik. Yedikten sonra da hiçbir şeye dokunmadan çayımı alıp çıktım. 

Kitabımı bitirdim. Yenisine başladım.

Çok iyi geldi.

 Kendime sözüm vardı ilk kar yağdığında vapura binip salep içecektim. Hayatımın yedi senesi her gün Kadıköy Beşiktaş vapuruna binip okula gittim. Vapurda çay içtiğimi hiç hatırlamam. Ama kar yağdığında salep alıp , üst arka açığa oturup , ellerimi ve içimi saleple ısıtırken denizin sadece kar yağdığı zaman aldığı o su yeşili benzersiz tonunu karlı İstanbul manzarası eşliğinde seyretmek en sevdiğim şeylerdendi. Ve her düşündüğümde içimi sıcacık yapar. 

Kendi kendime dedim ki, evet on yedi yaşının o heyecanı ve pırıltısına geri dönemeyeceksin ama Allah aşkına İstanbul'dasın, vapurlar da orada, kar yağdığında üşenme de kalk git salebini iç :)

İlk kar tam hastanedeyken yağdı. Yine de çıkışta üşenmeden Üsküdar'a indik ama orada yağmur vardı ve deniz boz bulanık bir renkteydi. O rengi sevmediğimden değil ama hayalim başka :) Geri döndük.

Evelsi gün ben yarın gidiyorum vapurda salep içmeye dedim. Can tabii karıcım hemen gideriz demedi tabiii :D Ben gelmem, oğlunla git, bu soğukta ne işimiz var falan gibi klasik Can sözlerini sıraladı yine. "Eeee, dedim, fazla naz aşık usandırır, gelmezsen gelme, ben tek gider içer salebimi gelirim!" Hahaha, tabi biliyorum geleceğini . Tabi o da biliyor gelmezse de benim gideceğimi :D

Dün sabah on dakikada br hava değişiyor, bir yağıyor, bir açıyor, bir güneşli, bir karanlık. Şansımıza ne düşerse artık diyerek yola koyulduk. 

Beşiktaş vapuruna daha yarım saat varmış derken bir baktık Ortaköy 'e kalkacakmış bir tane. Hem de Üsküdar 'a uğruyormuş. Oh, daha uzun deniz keyfi yapıp üzerine bir de kumpir yemiş olduk :)

Unutulmaz anılarımıza bir tane daha eklendi.

Not: Fotoğraflara kıpır kıpır şarkılar sakladım , tıklayıp dinlemeyi unutmayın :)

Sonradan Noy: E salep fotoğrafımı koymayı unutmuşum. Oturma yerine dikkat ederseniz orada kar var :D

Bunu da ekleyeyim.

Elli yaşından sonra çılgınlık kavramı da bi değişiyor gerçi ama :D

Geçen hafta Abant'a gitme plânı yapıyorduk . Hafta sonuna doğru kar yağacak denildiği için, hem de Bilgehan'ın okulunun olmadığı bir gün gideyim istediğim için perçembe gidelim diye karar verdik.

Derken kar alarmları, yola çıkmayın duyuruları fakan gelmeye başladı.

Çok ciddi söylüyorum benim için en güvenli zaman bu uyarıların yapıldığı zamanlar, zira karayolları teyakkuz halinde oluyor :D

Ve fakat bir taraftan da acaba hazır İstanbul'da da yağıyorken buranın mı keyfini çıkarsak diye aklımdan geçirdim.

Dün sabaha kadar beyler de bi türlü karar veremedi. Ben tamam iptal edeceğiz kesin dedim. Kocam diye demiyorum kararsızın önde gideni. Ahmet desen ondan beter :D

Perşembe sabahı kalktık, kar yok. Sonra yağdı. Sonra eridi. Sonra yağdı. Eridi. Saat on buçuk gibi gidelim ya, burada tutacağı yok dedik.

Bir saat sonra hazırlandık iki çift olarak yola çıktık.

Abant'a kadar yolda doğru düzgün kar görmeyince bir an boşuna mı yola çıktık dedik ama ...