Günü tartılma ile açtık. Bir süredir yediklerine diklat etmeye çalıştığı için sabahları tartılıyor. Görünen rakama mutlu olduk.
Pastaneden aldıklarım ve Kars'tan sipariş ettiğim peynirlerle kahvaltı yaptık .
Günü doğum günü çocuğu plânlamıştı zaten.
Öğlen anneannemizi de alıp Capitol 'e gittik. Buz Devri'nin ilk filmi oymuyordu sinemada. Film doğum günü çocuğuyla aynı yaşta. Onu izledik. Yine çok keyif alıp bol kahkaha attık.
Üzerine biraz dolaştık ve yemek yedik.
Ailece keyifli bir gün oldu.
Akşam bilgisayardaki fotoğrafları aktarırken şimdi beni yarım saat oyalaman lâzım anne dedi. Yapboz yapıyordum. Gel yanıma dedim. Gevezelik ederek parçaları birleştirmeye başladık. Annesinin yanında olmak çok iyi geliyormuş. Ay bi anne daha başka ne duymak ister .
Sonrasında bilgisayar takıp çıkartırken vida kaybetti. Babasıyla bir saat onu arayıp uğraştılar.
Söylenip yakınamayacağım tek konu ailem diyen bir küçük oğluş.
Kolay bir çocuk asla olmadın. Kolay bir genç oldun da diyemeyeceğim. Ama ne olduğunu bilen bir insansın. Bu önemli bir şey. İyi bir insansın aynı zamanda. Ne yazık ki dünya senin gibi bir insan için zor. Kurallar hayatını zorlaştırıyor. Çok zeki olman da ayrıca zorluyor. Ben ne kadar yardımcı olabiliyorum bilmiyorum. Sonuçta anne olmak melek olmak anlamına gelmiyor. Koştururken enerjim kalmayabiliyor, yetemediğim oluyor, çekemediğim oluyor. Sonra diyorum ki yaşama güven.
Sen de güven oğluşum.
Ve evet ben kendimi tamamen kaybedersem içiniz rahat bir şekilde bir bakım evine yatırabilirsiniz. Yazılı olarak da yaptım, tamam mı :D
Karman çorman bir yazı oldu bu. Boş ver. Bırakalım dağınık kalsın.
Sağlıkla, huzurla, mutlulukla geçireceğin nice senelerin olsun.
Seni seviyorum.
- Temmuz 12, 2025
- 6 Yorum