Sözlerin Ağırlığı, çok ağır ilerledi bende. Ve fakat o arada evle ilgilendiğimi de unutmayalım :) 

Öyle hemen başlayıp hemen bitireyim kitaplarından değildi. Zira içinde ana karakterin dışında onunla bağlantılı öyle çok insan hikâyesi vardı ki , ağır ağır, düşüne düşüne okunabiliyordu. Kimi gün bir sayfa okuyabildim. Sonra sabah dinç kafayla daha rahat okuyabildiğim keşfettim. 

Kahramanımızın Londra'ya dönmesi ile başlıyor kitap. Daha ilk cümlelerden hayatında çok önemli bir olay atlatmış olduğunu anlıyoruz. Onu tepe taklak edip hayatını sorgulatmış. Biz de hayatımızı sorgulamaya başlıyoruz her sayfada. Bayılırım böyle kitaplara :)

Bu hayat felsefelerinin yanında bir de kahramanımızın çevirmenlik mesleği var ki o da çok irdelenmiş kitapta. Sırf bu yüzden Metehan'ın da okuması gerektiğini düşünüyorum. Eğer çıtır çerez şeyleri okumaktan fırsat bulup da eline alabilse eminim sever. (Mesaj alındı mı yavrııım )

Sadece en sonu beni biraz sıktı. Roman çevirmekten yazmaya geçişin sancılarını göstemek açısından mantıklıdır belki ama benim için konular bitmişti , kararını verdiği anda sonlanması daha iyi olurdu gibi hissettim.

Ehehehe, yazan yazar yazamayan eleştirmen olur cümlesini hissettim kendimde ama neyse.

Eveet, diğeri elimde aylarca süründükten ve ondan sonra elime aldıklarım da bir türlü ilerleyemedikten sonra ben en iyisi bildiğim ve sevdiğim bir yazarın kitabını bulayım dedim. Çıt Yok ve Sincap 'la tanıştığım İsmail Güzelsoy'un Kıpırdamıyoruz'unu elime aldım.

Almamla da bitirmiş olabilirim.

Kitabım bir de Çıt Yok ile yolları kesişmesin mi ? Başka keyifli oldu böylesi.

Kıyamet söylentilerinin arasında herkesin mahşer korkusu ile dolaştığı zamanda Settar'ın kendi hayatının sırlarını öğrendiği bir yolculuk. Yine hikâyenin içine ışınlıyor bizi yazar. Settar ile ilmek ilmek öğreniyoruz her şeyi. Hikâyeler hikâyelere karışıyor. Kitap elden bırakılmıyor .

📷 "Hudutları görebilmek...evet insan hayatın hudutlarını ne kadar vakitlicr tanırsa o kadar çabuk bilge haline gelir" .... " Hudutları bilirsen onları kolayca aşarsın çünkü, yoksa onlara mahkûm olursun çocuğum."

Önceli sonralı video felan çekerim diyordum ama kimi dikey kimi yatay videolarla uğraşmaya üşendim.Tuhaf bir kolaj oldu ama banyo ve tuvaletin eskisi yenisi böyle . En üstteki ikisi ve alt sağdaki tuvalet, ortadakiler ve alt sol banyo. Tuvalette çamaşır makinası ve ardiye vardı. Onu yeniden tuvalete çevirdik. Banyoya çamaşır makinası da girip duşakabin büyütülünce daha küçük gözüküyor. Ama çok seviyorum ben. Hele çerçevelenmiş yapbozları asınca daha da güzelleşti. Küçük, ergonomik, yere çömelince tüm banyo hiç kıpırdamadan silinebiliyor :D İyi ki ev bu kadar kötüymüş de her şeyi tam istediğimiz gibi yaptık diyoruz arada. Şu pembe fayansların altından bir de mavileri çıkmıştı. Şu anda duş dışında fayans yok. 

Kaynar suya kakao karıştırdım, sanki tatlı bir şey içiyormuşum hissiyatındayım.

Battaniyelerimiz dün akşam birimizin film izlediğini birimizin kitap okuduğunu anlatıyor.

Kenara çekilmiş sehpalar sabah spor yapıldığının göstergesi.

Elbette ki balkon kapısının tülü açık, sürekli açılıyor o kapı zira .

Az sonra yürüyüşe gideceğim. Yarın misafirim gelecek, yufka alayım. İşim çok bugün.

Gece uyku tutmadı , ihtimal öğleyin sızarım bir köşede .

Kitabım çok güzeldi, elimden bırakamadan bitirdim. Ne zamandır bu duyguyu özlemişim.

Bugün Can vereceğim eşyaları yerlerine ulaştırsa ne güzel olurdu. Verdim verdim bitiremedim eşyaları. 

Şimdi şu koltuktan kalkabilirsem dışarı çıkacağım inşallah bakalım. 

Uzun ve sıkkınç yazı yazmıştım sonra kendim sıkıldım o halimden, amaaan bırak dağınık kalsın.

Herkesler uyuyor, arada apartmanın merkezi ısıtma sisteminin sesi geliyor sanki geminin kazan dairesindeyim gibi :D Kahvemi içtim. Az sonra annemle parkta iki tur atarız. Dönüşte kahvaltı hazırlarım. 

Evdeki bütün fazla eşyalar işe yarayacakları başka bir eve gittiler. Ferahladım sanki. Bir ara oturup Metehan'a güzel bir gardırop modeli bulmalıyım. Beni mutlu ediyor böyle şeyler.

Bir de kendime çıtır çerez roman bulmalıyım, ağır geliyor kitaplar .

Aaa, artık yapboz da yapabilirim yeniden .

Akşama ne pişireceğimi de buldum.

Bilgehan'ın bir arkadaşı bundan önceki sitede yaşarken bizim yan binamıza taşınmıştı. Şimdi onların da kaldıkları bina yıkılıyormuş, bilin bakalım hangi siteye taşınıyorlar :D Geçen sefer pandemide pek ilgilenememiştim. Bugün onlara da birşeyler göndereyim, annesiyle tanışayım.

Hadi çıktım ben.

Ey menopoz gelgitleri sen beni yenemeyeceksin cicim :P

Babam bana "oyuncağım, oyunum" demişti ya sen de benim için öyleydin, kardeşlerin en güzeli. Ne dünyalar kurduk birlikte, ne güzel oyunlar oynadık. Sonra büyüdük. Büyüdük ama sımsıcak çocukluğumuz hep bizimle kaldı.  Hâlâ birlikte yapabildiğimiz ne çok şey var. Sulu bisküviler yerini pastalara, iskâmbil kâğıtlarından yapılmış yollar gerçek yollara, kasetlerdeki şarkılar konserlere taşındı. Ve hâlâ kardeşim olduğun için o ilk günkü gibi çok mutluyum. Sen olmasan ne kadar büyük bir boşluk olacaktı hayatımda. Beni abla yaptığın için, hep yanımda olduğun için, ne zaman ihtiyacım olsa arkamda olduğunu hissettirdiğin için,  birlikte gittiğimiz sinemalar, konserler için, bana aldığın kasetler için, sevgi dolu yüreğin, yaratıcı zekânla hayatımıza kattıkların için, kahkahalar için , sürpriz seksenler partisi için ve tabii ki o domatesli kahvaltı için ve cetvel için teşekkür ederim. 

Bugün ağzımızdan dökülecek eleştirileri yutup sadece güzel şeyler söyleme günü olsun mu ? Samimi olmadığımız insanlarla olan ilişkilerimizdeki nezaketi yakınlarımıza da gösterelim meselâ. Ağzımızdan dalga dalga boşalmasın aklımızdan geçenler. Süzelim onları. Güzellerini ayıklayıp özenle verelim en sevdiklerimize. 

Bugün çocuklarımıza bin bir direktif sıralamayalım da meselâ günaydın yavrum diyerek kocaman öpücüklerle sarılalım. Onun güzelliği, ne çok sevdiğimiz dışından hiçbir şey düşünmeden yapalım bunu. Dersleriymiş, giyinmesiymiş ayrıntıları hiç ortaya koymadan birlikte sohbet ederek kahvaltı yapalım. En sevdiğimiz yemekten bahsedelim meselâ, kendi komik çocukluk anımızı anlatalım, gelecek tatil hayalleri kuralım. 

Eşimizin dağınıklığını görmeyiverelim örneğin. Biz de atlayalım üstünden. Bir kahve yapıp huzurla içelim. O sırada yapılması gerekenleri , işleri falan atalım aklımızdan. Hayallerimizi anlatalım, en son okuduğumuz kitabı paylaşalım. Telefonu da uzağa koyalım bi zahmet :)

Annemizi - babamızı ilacını içtin mi , tansiyonunu ölçtün mü diye değil de canım annem-babam nasılsın bugün diyerek arayalım. Seni seviyorum  diyelim. Çayı demle simitleri alıp geliyorum diyelim.

Velhasıl, bugün sırf sevgimizden yaptığımız bıttırı bıttırıları bırakalım. Bırakalım da sırf sevgimiz kalsın.

 

 Bilgehan yanına eski Nikon makinamızı almıştı bu sefer. Onun ayarlarıyla oynayıp, ışık renk denemeleri yaptı. Bu arada bizi de çekmiş bol bol, herhalde Can'la en çok baş başa fotoğrafımızın olduğu tatil budur :) 

İlk fotoğraf ve ressam heykele bakarkenki fotoğraflarım en sevdiklerim oldu. Manzaraların ise hepsine bayıldım. Şimdi şarkı saklayacağım içlerine, en sevdiğinize tıklayıp kendi şarkınızı almayı unutmayın :)

Eveet akşamdan kahvaltılıkları alınca sabah güzel oldu. Akşam dediğim tabi saat farkından dolayı dokuz buçuk gibi sızmışım ben, sabah da altıda hortladım :)