Pixels filminin en sonundaki bu şarkıyı çocuklar da ben de çok sevdik :-) Bütün salon boşalmıştı biz hâlâ şarkıyı dinliyorduk :-)

O da karışmış ;)

Bir sürü şey yazmıştım, hepsini sildim...

Acaba unuttuğum bir şey var mı?

Tanıtımını gördüğümüzde gitmeye karar vermiştik çocuklarla, dün izledik.

Komik, eğlenceli ve seksenleri yaşayan birisi için nostaljik bir fimdi.

Hayır biz yerimizde otururken kader ağlarını örmüyor. Yaptığımız önemli önemsiz,  küçük büyük her türlü şeyle farkında olmasak da biz örüyoruz o ağları. Bunu sakın unutmayalım.


Günaydın :) Yapabileceklerimizi yaptığımız harika bir güne açılsın sabahınız.

Koymuş ismini. Yepyeni bir blog açmış, ilk yazısını da yazmış.

Metehan oğluşum orada anlatmış.

Annesinin ilk gözağrısı, top böceği, japon balığı büyümüş de bir maceraya yelken açmış..

Merak edenler için işte şuradaymış...

Yaza girerken elimde olan yapılacak işler listesi yaz biterken aynı duruyor. Okul açıkken "yaz gelsin de öyle" dediğim her şey şimdi "okullar açılsın da öyle"ye çevrilmiş durumda.

Bilgiç'in okulu haftaya açılıyor. Bu sene teog senesi. Aynur'dan duyuyorum öğrencileri yaz boyunca kurslara dersanelere gitmişler. Bizimkisi henüz sınav moduna bile girmedi. Yaz tatilinde ders çalışmasını zaten istemiyorum, bence uzun bir sene öncesinde iyice dinlenmesinin yerini hiçbir şey tutamaz ama okul boyunca bakalım dikkatini legolardan, nurflerden, robotlarda falan ayırıp da nasıl odaklanacak.

Metos başka bir alemde. Onu sonra uzun uzun yazarım.

Neyse en azından çekiliş hediyelerimi göndermeyi başardım. İki kişinin eline ulaşmış bile. Çam sakızı çoban armağanı. Kitaplar kendi kütüphanemdendi . Önce paketleyip sonra dağıttım, yani kime ne gönderdiğimi bilmiyorum :-) Minik defterler wwf den alındı, dünyamıza faydalı bir yere gitsin parası diyerek :-) Bilezikleri de ben yapmıştım. Eh, benim takı işinden ne kadar anladığım malum, lastiğin üzerine boncukları dizdim ama dizerken takan kişilere mutluluk, huzur ve şans getirsin diye dua ettim, uğur bileziği olarak atın çantanıza takmasanız da:-)

Şimdi kalkıp işlerime başlayayım ben.

Hepinize günaydın. İşlerinizin tıkır tıkır yürüdüğü, keyifli bir güne açılsın sabahınız :-)

Bir Prenses beni mimlemişti , tatildeydim o ara ben, döneli de on gün olmuş ama. (Nee, on gün olmuş mu?) Neyse şincik yapıyorum işte.

Duyduk duymadık demeyin sevgili Ayşe bloğunu herkese açmış :-)

Hani bazı blogları ilk okuduğunuzda bilirsiniz onu çok seveceğinizi, ben de öyle hissetmiştim. Yanılmamışım. İçten, sıcacık, keyifli, harika bir blog:-)

 Hadi hadi gidip bir bakın, hoş geldin deyin :-) Tanışmak için alalım sizi  şuraya:-)

Yağmur yağıp etraf serinleyince enerjim yükseldi sanki, ben minik hediyelerimi göndermeye gidiyorum:-)

Bu sabah bir hüzün var içimde. Biyolojik saatimle alâkalı aslında ama yüreğimdeki minik sızıyı tetiklediğinden gözlerim dolu dolu oluyor..

Neyse ,hemen çıkmazsam öğle tatiline kalacağım. Zaten on tane paketi görünce ptt'deki adam ne yapacak pek merak ediyorum:-)

Hepinize günaydın :-)

Not:  Neyse ikinci turumda ptt kargodan bütün hepsini yollamayı başardım. Duyduk duymadık demeyin ey ahali :-)

Cesaret hayatı kucaklamamız için bizi serbest bırakan şeydir..

Geçen gün izlediğim bir dizi filmden..

Açıkhava düğünlerinin mahalle ortasında yapılmasına izin verenleri bir kaşık suda boğmak istiyorum ayrıca.

Son zamanlarda izlerken en gerildiğim filmlerden biriydi. Nefesimi tutmaktan bir hal olmuşum :-)

Çok seveceğimi düşünüyordum, gerçekten de çok sevdim :-)

Yoksa siz hâlâ izlemediniz mi:-)

Not:  Fim gerilim filmi diil :-)

Eve bir yorgun dönüyorum, bir yorgun dönüyorum, gün benim için bitiyor neredeyse. Sporla dinçleşen birileri olabilir ama o birileri kesinlikle ben değilim :-)

Koskoca yaz geçiyor, çocuklarla yaparım dediklerimin hiçbirisini yapmadım, sıcaktan mayışmış bir şekildeyim.

Şu çekiliş hediyelerini de yollayamadım, on senedir çekiliş yapmamam herkesin hakkında hayırlıymış. Dur bakalım ne ara göndereceğim. Neyse, zaten sonbaharda çok güzel kitap okunur di mi:-)

Pazartesi Bilgiç'in okulu başlıyor. Teog senemiz. Umarım kendisine kafa dengi arkadaşlar bulacağı, çılgın fikirlerini paylaşabileceği, akıl oyunlarıydı, robotikti sevdiği bütün aktiviteleri yapabileceği onu mutlu eden bir okul kazanır.

Şimdi ben bu çok yorucu sabahın ardından biraz bacaklarımı dinlendireyim. Sonra evimi süpüreyim. Malum film maratonu dün bitti, her yer cips kırıntısı:-)

Kelebek mobilyayı da arayıp koltukları kaplatma işlemine başlasam artık, bir tanesinin daha minderinin fermuarı bozulmuş. Yeni koltuk modellerini de beğenemedim.

Hepinize günaydın :-)

Ailemle ve arkadaşlarımla yaptığım tatilin ardından hafta sonu kendimi zorla Any'ye  davet ettirip bütün pazar gününü onda geçirdim. Oysa bir sürü iş sıralamıştı, hiç umursamadım :) Ben geliyorum, ister işe yardım ederim ister boş zamanına denk düşürürsün diyerek düştüm yollara :)

Ona gittiğimde İngiltere'deki arkadaşımızın geldiğini öğrendim. Hani geçen sene Bilgiç'le evine gidip on gün kaldığımız arkadaşım. İnsan kaç arkadaşına yapabilir ki bunu?

Pazartesi buluşma ayarlanmış.

Saat ikide deniz kıyısındaki kafedeydik. Zehra, Banu, Birsen ve ben. Üç de harika çocuk :) Zehra'yı geçen yıl, Birsen'i yılbaşı partimizde görmüştüm en son. Banu'yu gördüğümde daha Bilgehan yoktu ortalıkta. Oradakiler bizim gürültümüze nasıl katlandılar bilmiyorum. Bir anda yirmi sekiz yıl önce okul kantininde oturduğumuz zamanlara döndük. Sonra iş çıkışı Any ile Pınar da geldiler.. Ki gelebilmek için ekstra bir çaba sarfettiler doğrusu.  Yukarıda gördüğünüz manzara eşliğinde güneşi batırdık ..

 

Anne ördekler ve yavruları şeklinde dolaştığımız anlar :) Neyse ki çocuklar genelde kendi keyiflerine göre yemek yediler de on kişilik masada sipariş almak telaşesini herkese yaşatmadık :)


Bodrum manzarası çekilmeden olmaz.


Hele bir de gece vakti... Dilek balonu uçuyor bakın, herkes dilesin güzel bir şeyler :)



Ve son gün otel çıkışı kaleye gidelim dedik. Ama sanırım en sıcak gün oydu.

Bu kaleyi üçüncü ya da dördüncü gezişimdi ama kapalı alanlarını hiç şimdiye kadar fark etmemişim. Sıcak başa vurdukça kendimizi attığımız müze kısımları kurtarıcı oldu :)




Yarısını bile bitiremeden pes ettik ama o kadar bile çok güzeldi :)




Kızlar, tadı damağımızda kaldı, seneye yine yapalım :) ( Şşt kimse duymasın:-)

Bizim oğlanlar ve arkadaşları bugün film maratonunda . Sadece 18 saat sürecekmiş :-)

En büyük boy cipsler ve aystiler alındı, kek pişiyor, börek öğlen için hazırlandı.

Sabah ezanına kadar bitmez bunlar.

Bakalım ne kadar dayanacaklar :-)

Köprü trafiğine takılmamak için saat altı gibi yola çıktığımızda güzeller güzeli İstanbul Boğazı bizi bu manzarayla uğurladı..





Eceabat'da feribot beklerken iskelenin yanındaki Tarihe Saygı Parkı'nı gezdik. (Bknz)



Sekiz saatlik uzun bir yolculuğun ardından adaya vardığımızda odamızın manzarası buydu.





Pelagos Otel, merkeze yakın bir yerde kendine ait koyu olan küçük bir otel. Aynı zamanda plaj olarak da hizmet veriyor. Denizi ada geneline göre koy olduğu için daha sıcak. (Yani arkadaşlarımdan suyun çok soğuk olduğunu duyduğum için öyle diyorum yoksa biz başka plajlara gitmedik) Sahildeki kaplamalar kalkıyor, oda iyi temizlenmemiş, bir kola 10 TL gibi sayılabilecek bir çok eksiği var. Üç gün aynı pizzayı sipariş edip de hepsinde farklı bir çeşit yemeyi başardık. Ama kahvaltısı gayet zengindi şimdi. Gerçi sofraya dizilen altı yedi çeşit reçelin her sabah dönüp dönüp yeniden gelmesi muhtemel :)



Neyse,  plajlara gitmek zorunda olmadan hemen kapı önünden ister deniz ister küçük havuzunda tembelce geçirdiğimiz vakitler için diğer eksiklikleri idare ettik. Çalışanlar da iyiydiler zaten.





Kırlangıçlar sabahın neşesi, zaman zaman havuzdan su içip zaman zaman penceremizin yanındaki yuvalarına uçuşmalarını fotoğraflamak için uzun uzun makinam elimde bekledim. Ancak bu kadar yakalayabildim.





Bozcaada Müzesi zamanda yolculuk yaptırdı :)





Müzenin hikâyesi şurada..




Aaa, şu insan bölümleri olan kartlardan biriktirip değişik değişik tipler yapardık, o kırmızı beslenme çantasından benim de vardı, oyuncak jipin içinde çakmak taşı olurdu giderken önündeki silahtan ateş çıkardı, ev şeklindeki kalemtraşı ne çok severdim :-)




Sokaklarda gezmek de müze kadar keyifli. Her yerde başka bir ayrıntı, hangisine bakacağını şaşırıyor insan..





Adanın olmazsa olmazlarından gün batımını izlemeye gittik bir akşam. Ama çılgın bir rüzgâr - ki ertesi gün yemek yediğimiz yerde bora olduğunu öğrendik o rüzgârın- izin vermedi. Bulut, dalgalı deniz ve renk cümbüşü fotoğrafları ile yetinmek zorunda kaldım.









Güneş namına elimdeki tek poz oraya varmadan yolda çektiğim bu poz.




Üstelik balkonumun tam karşısından güneş de doğuyor, onu da kaçırmam :)





Bol bol kitap okuyup, uyuyup, yüzerek dört gün çabucak bitti, yola çıkmadan önce akşam erkenden kapandığı için gezemediğimiz kaleye uğramadan olmazdı tabi. Günün yaramazı Metehan en üst sağ fotoğrafta üzerine köprü kurduğu boşluktan atlamaya çalışıp düşmesiyle yüreğimize indirse de ucuz atlatarak oradan ayrıldık..





Yaz sıcağındaki serin rüzgâr, kayalıkları döven dalgalar ve ışıl ışıl deniz bizi yolcu etti..



Artık eve dönüp, bir sonraki tatil için hazırlanma vakti..

Tatil bitti. Uzun uzun anlatacağım çok şey var, fotoğrafları yüklemeliyim:-)

Yalnız çok yorgunum :-)

İkinci haftada ne istediysem yedim. Çok dolandığımdan sanırım yine aynı kilodayım:-)

Şimdi uzun uzun çamaşır ütü zamanı ama şu ağrıyan bacaklarım bir kendine gelse çok iyi olacak :-)

Günaydın :-)

Tatilde dört gün boyunca neredeyse yarı aç dolaşıp eve döndüğünde yüz gram bile vermemiş olduğunu görünce yemediğin domates reçeli, badem kurabiyesi, peynir helvası, sakızlı muhallebi, kalamar kızartması,midye dolması gibi şeyleri düşünmek acı veriyor..

Kendini hıyarrr gibi hissediyorsun..

Not: Yok daha bitmedi. İlk perdeyi sonlandırdık yarın sabah yeniden yollardayım.. Sadece bi hayal kırıklığımı paylaşmaya geldim, dönücem.. 

Not2: Etiketi "hafifleyelim"den "ne yapsak hafifleyemiyoruz işte"ye çevireceğim yakında..

Fotoğrafa tıkla, şarkı sarıp sarmalasın seni...

Sabah tartıldım da blogcum , biraz sarsıldım açıkçası. Üç yüz gram mı diye küçümserken o da kaybolmuş ortadan. Sanırım iki haftadır sıkı rejim yaptığını sanıp bir kilo zar zor verebilen kadın olarak literatüre geçeceğim.

Bir yerde bir hata yapmaktayım amaaaa :-)

Neyse, tatil dönüşü düşünürüm bunu, diyecek bir şey yok...

Kayalıkların arasından başını uzatan minik çiçeğin azmi olsun yüreğinizde. Her sonbahar bütün yapraklarını kaybetse de her ilkbahar yeniden çiçeklenen ağaç yol göstersin düştüğünüzde. Çoban yıldızı gibi parlasın hayalleriniz en karanlık anda bile. En sıcaklarda yüzünüzü okşayan serin rüzgâr gibi yüreğinizi ferahlatan dostlarınız olsun zor zamanlarınızda.