Elindekilerle mutlu olmayı bilmeyen hiçbir zaman mutlu olmayı başaramaz, aklını başına topla dedim kendime. Hayatını kendini dinlerken, gereksiz ruh çözümlemeleri yaparken satır aralarında kaybetme, yaşa...

Hayatı yaşamak bir bardak çayı keyifle yudumlamaktır bazen, bazen bir kuş sesini dinlemektir gülümseyerek, çocuklarını izlemektir uyurken ve dayanamayıp öpmektir.

Hissetmektir, hayatı yaşamak.

Bunu yapmak da sadece ve sadece senin elindedir. Aksi halde hiç mutlu olamayacaksın...

Bu sabah Can olmadığı için Bilgiç'i Ataşehir'e götürmem gerekiyordu. Şansımıza güneşli bir güne uyandık. Hazırlanıp çıktık. Dönüşte kulağıma walkmanimi taktım (walkman mi kaldı şimdi, telefonun mp3çaları işte :), buz gibi havayı içime çekip güneşe gülümseyerek hemen otobüse binmeyip bir iki durak yürüdüm fazladan. Çevreme baktım gören gözlerle, mutlu oldum....

Herkese günaydın.

Gözümüzün önündeki gereksiz perdelerin kalktığı, tadını çıkarttığımız bir güne açılsın sabahımız :)