Metehan 2,5 yaşına gelmişti. Dünyanın en akıllı, sakin, büyümüş de küçülmüş çocuklarındandı. Ben de harika bir anne olduğumu düşünüyordum tabi :D (Ho ho ho)

Selmacığım ikinci çocuk istiyordu. Aylarca onun ikinci çocuk lafını dinledikten sonra nihayet hamile kaldı :) Hülya'ya dedim ki , sakın şu sıralarda çocuk doğurmaya kalkma, bir hamile yeter bize. Yok ben öyle dememişim, o da hamile kaldı. Şöyle bir baktım sağıma soluma, bu kadar hamileyle ben nasıl başa çıkarım.

Diyorum ya melek gibi de bir oğlum var. O sırada diğerini görmediğim için 3 çocuk istiyorum zaten :) İşten ayrılmışım, 5 oda bir salon , tek katlı bir evde oturuyorum. Bütün durumlar müsait yani. Haydi biz de ikinciyi düşünelim bari dedik.O arada Metehan 4 yaşına falan gelir diye planlamıştık ama 9 ay sonra Bilgehan bey yanımızdaydı :)

Kaç etti? 3 hamile. (Sonradan 4. de eklendiğinde bulaşıcı birşey olduğuna iyice karar getirmiştik)

3 tip, sabah kahvaltı yapmak üzere buluşur. Kahvaltıdan sonra herkesin tansiyonu oynadığı için biraz soluklanalım diyerek bir yere yayılır. Sonra kendimize hamile olmayan bir arkadaş bulmalıyız diyerek söylene söylene sofra toplamaya çalışır... Çok komikti halimiz çok...

Ama çocuklar doğduktan sonraki içler acısı halimizle karşılaştırılırsa son rahat anlarımızı yaşıyormuşuz da haberimiz yokmuş o başka :D

Daha anlatmam diyordum ama başka bir anım daha geldi aklıma. O da bir dahaki sefere kalsın artık :)

Herkese günaydın.

Gönlünüzden geçenlerin gerçekleştiği, büyülü bir haftaya açılsın sabahınız...