Bir sürü madde sıralamıştım aklımdan, bebeklerde akşam yatırma düzeninden iki kardeşe farklı davranmaya, yanında konuşmaktan, anneden önce kendin olmaya bir sürü madde.

Zor geçen bir gecede,  üzerine gelen afakanlarla kendi çocuğunu korkutan bir anne olarak çok da ahkâm kesip durma Handan dedim. Benim ayın muayyen günlerimle onun heyheyleri bir araya geldiğinde hâlâ abuk subuk durumlar yaşıyoruz. 

1. Yanıma bir şey söylemek üzere her geldiğinde yapması gereken bir şeyi hatırlatmayı bırakmalıyım.

2. Yapamıyorum dediklerini  tembellikten yapamadığını kabul edip psikiyatristiyle bu konuyu konuşmalıyım.

3. Sürekli eleştirmemeliyim.

4. Yemek konusuna birlikte çözüm üretmeliyiz.

5. Daha çok keyifli konulardan sohbet etmeliyiz.

6. Olumlu geri bildirimlerde bulunmalıyım.

7. Kendimi düzgün tutmalıyım.

Şimdilik bu kadar.

Son bir şey diyeceğim sadece, başkalarının anneliğini yargılamayın, büyük konuşmayın, ahkâm kesmeyin :) Ve kendinizi de hırpalayıp durmayın, insanız sonuçta. 

Bitti :)