Tirilye küçücük bir yer. Evleri tarihi.


Bir çok tarihi bina da var ama hepsi yıkıntı halinde.


Gerçi restorasyon yapılmakta olan taş mektebe baktığımda yıkıntı mı kalsınlar demedim değil.


Ama sokaklarında gezmek, kapı önlerine atılmış sandalyelerde oturanlarla selamlaşmak, denize nazır oturmak bünyemize çok iyi geldi.




Sokakta yanımızdan geçenlerin "Hoş geldiniz" demelerinin verdiği mutluluğu anlatamam.


Araştırdığınızda tepedeki bir Çamlı Kafe'den bahsedildiğini göreceksiniz.  Biz de görüp gittik. Kahvaltı zamanı değildi bir çay içtik. Kasabadaki nüfusun üç katı oradaydı sanırım. Kapalı mekân. Beynim tuttu uğultudan bir müddet sonra.


Kalkalım artık dedik. Oradan çıktık. Biraz ileride. Bir köşe başında minicik bir yer gördük.

Sessiz, sakin, kimsecikler yok.


Çayı da güzel manzarası da :)


Sanırım tatilin yarısını orada,  bu manzaraya bakarak geçirmiş olabiliriz.


İsminin de şekerliğine bakar mısınız :)


İlk gün tatili hissettiğimiz yer burası oldu.


Huzur dolu ve sakin.


Su gibi geçti üç gün :)