Yıl 1976, bizim evin karşısındaki boş arsada Handan ve annesi papatya topluyorlar. Burası apartman bahçesi dışında çıkabildiğim en uzak yer. Annem pencereden bana bakabiliyor çünkü. Papatya toplamak dışında yuvarlanmak da çok keyifli. Benim için koskocaman bir alan. Küçüklüğümü çok hatırlamam ama orayı düşündükçe yüzüm gülümser hep :)

Ufuktaki yol Ankara Asfaltı. Eskinin E-5 yeninin D-100 ü. Evler nasıl da küçücük. Şu anda o boş arsada bir araba yıkama yeri var. Arkadaki küçük evin olduğu yer özel bir ana okulu.. Tabii ki asfalt pek gözükmüyor. Hele şimdilerde yaptıkları kocaman rezidansı düşündükçe midem bulanıyor..



Aynı yer, aynı sene, kış. Tabi papatyalar yerini kardan adamlara bırakmış oluyordu bu mevsimde. Gerçi küçükken karda pek de dışarı çıkartmazdı annem bizi. Onun yerine eve leğenle kar getirirdi, biz Kürşad'la eriyene kadar oynardık. Babam oyuncak arabalara motor takar, kablolu uzaktan kumandalı arabalarımızı balkondaki kar yığınına koyar içerden onları yürütmeye çalışırdık. Tabii ki sık sık kara saplanırdı, biz de balkona çıkardık bahaneyle :)

Soldaki apartman aynen duruyor sanırım. Tabi çatısı falan da yapıldı. O apartmanları sahipleri kendileri yapmışlardı. Sağdakini en alttaki fotoğrafta çatısıyla görüyorsunuz. Şimdilerde o da anaokulu :)



Bu fotoğrafın tarihini bilmiyorum ama 1987'den önce olmalı. Çünkü henüz park yapılmamış. Arkadaki cadde yağmur yağdığında su bastığından okula gitmek için birilerinin bizi geçirmesi gerekirdi. Sonradan kocaman künklerle döşendi yolun altı ama hâlâ yağmur yağdığında yokuştan aşağı sular akmaya başlar.

Zerzavatçı amcamız at arabasıyla gidiyor arkada. Bakkallarda sebze meyve falan olmadığı o zamanlarda zerzavatçı amcadan yapılıyordu alış veriş. Pazara da gidiliyordu tabi ama kapı önüne servis bu :) Senelerce bu amca geldi sokağımıza. Çok sonraları artık kamyonetle başka biri oldu.. Derken kayboldular yavaş yavaş.. Şimdilerde arada patates soğan arabası geçerse geçer. Ama balıkçımız var neyse ki taze hamsi diye bağırıyor sokakta :)


Evimizin önündeki boş arsaya apartman yapılıyor. Artık balkona oturduğumda üstteki fotoğrafta görülen ağaçlarıma bakamayacağıma üzülüyorum. Park da yapılmış. Evdeki odamda tek başıma geçen tatiller bitmiş, oraya akşamları voleybol oynamaya iniyorum. Bu arada Ayşe, Zeynep ve Oya'yı tanıyorum :) Fırt dergisi alıp Erayinman köşesini okuyoruz. Erayinmanız :)

Karşıdan gelen simitçimiz bir alem. Simit veya mısır satıyor dönemine göre..

Akşaaam oldu kaynıyoo da kaynıııyo. Tazeee mısır kaynıyoo da kaynıııyoo. Diye şarkısı beynime nasıl yer ettiyse. Hafiften uçuk kaçık bir tip :)


Bu da geçenlerde yan komşumuzun evinden çektiğim mahalle fotoğrafı. Küçük şirin evler büyütülüp bahçeler kuşa dönse de İstanbul'da hâlâ nefes alınabilen güzel bir mahalle burası..

Ama insan geçmişe baktığında bütün o papatya tarlalarını, pazar dönüşü altında oturulup meyvalardan yenilen ağaçları, süt alınana mandırayı, üç beş araba olduğundan sokaklarda özgürce oynayan çocukları, yokuştan aşağı kaçan topun peşinde koşmayı özlüyor.. Ne bileyim, çocukluğun büyüsündendir belki de bütün o güzellik ..