Al is vel arkadaşlar:-)

Bilgiç'i okulundan alacak kimse yoktu bugün, iş başa düştü. Can beni minibüs yolunda bırakıp işine gitti. Minibüse bindiğimde dönüşü düşünüp tasalanmaktaydım. Zira öğle vakti Ataşehirde geçtim boş minibüs, otobüs, taksi bile bulunması o kadar zor ki... Ben zaten minibüse binene kadar bacağım ağrımaya başlamışken bir de gitar, koca bir kutu lego ve çanta ile nasıl döneceğiz bakalım diye kara düşüncelere dalmışken içimden bir ses "Bana güven" dedi. Çeneme vururken pek güveniyorum da pratikte kötüyüm sanırım.

Neyse sümüklüböcek hızıyla yokuşu çıkıp oğluşu aldım. Salkım saçak yola çıktık. Acaba taksi durağında var mıdır diye umutsuzca yoldan karşıya geçerken, önümde durmuş taksiyi gördüm. Ve boştu ve müsaitti.

İnanılır gibi değil...