Kıyafetleri ütülü, hazır. Yanlarına vereceğim sandviçlerin malzemeleri buzdolabında stokta. Yakında yer gök kitap defter dolar kaplanmak için. Kırtasiyelerin yolunu aşındırırız. Bir milyon silgi, kalemtraş alıp bir milyon silgi kalemtraş kaybederiz.

Akıllarının bir köşesinde kalır belki diye öğütlerimi veriyorum bir bir. Yüzlerine bakıyorum, nasıl da büyüyorlar hızlıca. Liselim benimle gelmenize gerek yok diyor. Yemezler diyorum. Biz seninle yaşamak istiyoruz o ilk gün heyecanını. Sen hâlâ bizim oğluşumuzsun, istersen dev kadar ol, hiç fark etmez.

Yepyeni bir yılda her şeye yeniden başlarken gece rüyamda kendimi okulda görüyorum, nasıl mutluyum anlatamam. Sabah onları cıvıl cıvıl bir müzik sesiyle, dans ederek kaldırıyorum:-)  Hepimizin evde olduğu harika sabahlardan biri olduğundan sofrada birlikte keyifle kahvaltımızı yapıyoruz. Anneannemiz uğruyor hayırlı olsun diye.

Birini okula bırakıyoruz. İlk gününün sabahında, çılgın bir açılış yapıyor. Simit atıyor onlara büyük sınıflar, martı bunlar ya. Gülümsüyoruz.

O dönüyor, sıra diğerinde. Sınıf arkadaşları ne kadar büyümüş bir yaz boyunca. İşte şimdi tam ortaokullu olmuşlar diye geçiriyorum içimden. Bırakıyorum sınıfına. Allah emanet ediyorum çocuklarımı önce, sonra da sevgili öğretmenlerine.

Okulun ilk günü anne olmak böyle bir şey işte. Bol gurur, mutluluk, hüzün, telaş, endişe, merak.

Akşam yaklaşıyor. Birazdan okul yoluna düşeceğim yeniden. Eve gelirken sohbet edeceğiz oğluşla. Ben ona başka şeyler soracağım o bana kendince önemli olan bambaşka şeyler anlatacak.

Sonrasında her gün telaş, her gün bir koşuşturma. O geldi bu gitti. Fon kâgıdı bitti, kalem bozuldu derken yorulup her bunaldığımda kendi kendime diyeceğim ki bir gün ziller senin için çalmayacak, şimdi bunun tadını çıkart Handan.