Bir Hüzünlü Ev
Eylül 20, 2013
Kocaman incir ağacı ona destek oluyor gibi... Kalabalık, cıvıl cıvıl yılların ardından bir başına kalmış..
Mahallenin en kocamanıyken aralarda kaybolup gitmiş... Eteklerine deniz gelirmiş seneler önce... Şimdi deniz çook uzaklarda, dalgaların arasından bahçeye gelmeye çalışan çocuklar da yok artık...
Orada, o evde doğan kız, yıllar sonra memleketine ilk geldiğinde, artık tanıyamadığı yollarda elinde bavulu ilerlerken ilk karşısına çıkan bina olmuş. Sabahın çok erken saatleriymiş. Henüz kimsecikler yokmuş etrafta. Kız, gözleri yaşlı çıkartmış makinasını.. Bir daha geldiğinde orada olup olmayacağını bilemediği o güzel, soylu, yıkılırken bile zerafetini elden bırakmayan evi çekmiş.
En üst katta sağdan ilk pencerenin önünde bebek karyolam varmış bir zamanlar.. Annem bu eve gelin gelmiş. İki yaşıma kadar burada yaşamışız... Sonrasında gelinen tatillerde bu pencereden çok dışarı baktım, camın önündeki sedirde herkesin fotoğrafı var. Duvarlara yazılar yazardık, bizden öncekilerden bizden sonrakilere bağlardık sanki.
Gömme dolapları, yatak odasında hamamcığı, yüksek tavanı, kuzeye bakan kalın duvarı, bir köşede babamın boyamadan bıraktığı rus istilasında karargâh olarak kullanılmasından kalan yazılar, babamın beybabası Şevket Bey'in bahçede bütün kedileri doyurma hikâyeleri....
İnsanlar gelip geçici, orası kesin... Keşke hatıralarını kurtarabilseydik...
9 Yorum
Aklıma Barış Manço'nun Sakız hanım ile Mahur bey şarkısı geldi birden (Yanlış hatırlamadıysam ....)
YanıtlaSilBabanın udu çalışı anneciğinin o zarif duruşu ,anneciğine Allah uzun ömürler versin babacığına da Allah en güzel yerleri bahşetsin İnşallah ....
Evler de yaşadıkları insanlara mı benzer ne, heybetli ama bir o kadar kibar ve naif ,
(hayır ağlamadım ...)
any
Bu arada evi kurtarma şansı yok mu , kaç tane kaldı böyle tarih kokan evler , korumaya alınamaz mı, bunu bir araştırayım..
YanıtlaSilany :)
Canım topluca yorum yazayım , İnsanın gözünün aynı olduğu birisinden fotolar , duyguların aynılığı ve bunu aktaran canım arkadaşım olunca seyri enfes bir gezinti oldu benim için teşekkür ederim ... Yediğin içtiğin senin olsun bana gördüklerini anlat lafı da buraya cuk oturdu....
YanıtlaSilany:)
Benim blogumda büyüdügüm evle ilgili yazmis oldugum yazi aklima geldi Handan'cim... okadar iyi anliyorum ki seni.
YanıtlaSilBu resimlere bakarken ve yazdiklarini düsünürken de gözlerim doldu...buram buram hatira kokuyor bu eski ev adeta...
Zühalcim babaannemler 10 kardeşmiş, hepsinin çocukları falan desek evde o kadar çok hisse var ki... Kuzenlerden birisi tarihi yer olarak kaydettirmiş ama bizde bir şey yapılabilecek durum yok, dolayısıyla yıkılmasını bekliyor çoğusu dört gözle :(
YanıtlaSilAyşecim hatırlıyorum o yazını. Mahalleni de anlatmıştın değil mi? Her şey değişiyor bu dünyada ya, insan bazı şeylerin aynı kalmasını istiyor sanki...
İncir ağacı ona destek oluyor. Bu kesin bence.
YanıtlaSilÇocukluğuma gidip geldim sayende.
Hüzün. Yalnızca hüzün :(
Hem de nasıl bir hüzün Zeugma...
YanıtlaSilSevgili Handan öyle karışık duygular içindeyim ki şu an Mete Bilgi'nin bloğumda Mebus Şevket Paşa Malikanesi ile ilgili yazıma yaptığı yorum ile Rabbim nasıl anlatsam duygularımı hani tıkandım derler ya o durumdayım.Bu fotoğrafı çektiğim gün öyle çok hüzünlenmiştim ki yazdıklarım bir çırpıda aklıma gelmişti.Kimbilir kimler ne anılar yaşadılar derken karşıma sizleri çıkarması yüce Rabbime şükürler olsun artık sahiplerini biliyorum.Ölen bütün yakınlarınıza yüce Rabbimden mağfiretler kalanlara da hayırlı sağlıklı uzun ömürler nasip etmesini diliyorum.Sevgilerimle..
YanıtlaSilSevgili Macide, güzel dileklerin için teşekkürler. Sayende güzel evimi ve orada yaşayan herkesi bir kere daha andık. Bize de yaşadığımız bu küçük mucizenin mutluluğu ve sıcaklığı kaldı ...
YanıtlaSil