Yıkılmadım Ayaktayım

Geçen hafta Metehan'ın arkadaşı kalacak yeri olmayınca bir hafta bizde kaldı. Üç oğlum oldu :)  Bir kaç gün kızım da eklendi onlara. Ay dört çocuk da güzelmiş heee, ben büyütmeyince hepsini.

Videoda (umarım yüklenmiştir) onları kareoke yaparken izliyorsunuz. Evet evet doğru duydunuz. Anacım kareokeye gideceğiz diye buluşup hep benim başıma kaldı bunlar :D

Haftanın gerilimli günü çarşambaydı. Zira Can'ın pet sonuçları çıkacaktı. Öksürüğünün yeniden başlamasından anladığım şeyin geeçek olduğunu gördük. 

Bu kötü.

Ama başlamak istediği akıllı ilaç vardı, gen testinde iyi geleceği çıkmıştı geçen sene, protokol  ilk ilaç olarak almasına izin vermiyordu, artık başlayabileceğimizi söyledi doktor.

Bu iyi.

İlaç daha kısa sürede alınıyor.

Bu iyi.

Kemoterapi de içerdiği için yine midesini berbat yaptı.

Bu kötü.

İşe yarasın diye dua etmekten başka bir şey gelmiyor elimizden. Gen testine güveniyoruz artık.

Bazen Can'a bakıp yanımda olmayabileceğini düşününce yüreğim sıkışıp nefes alamaz hale geliyorum. Sonra kendime diyorum ki kimin ne kadar yaşayacağının garantisi mi var . Hayat..  Sen en azından doya doya keyifle vakit geçiriyorsun. Çok şükür özel sigortası var iş yerinden, para düşünmüyorsun. İlaçların tek dozu 150 bin lira civarında. Şu dünyadaki en acı şey hastalığının çaresine parasızlıktan ulaşamamak olmalı. 

İşte bu karmaşada evdeki gençlerin enerjisi iyi geldi bana.

Hastaneden dönerken aydede yanımızdaydı. Bu hafta bir de hormonlarımın beni yerden yere vurmadığı bir hafta olmasına müteşekkirim. Hepsini bir arada kaldıramayabilirdim. En azından o sayede hayatın güzelliklerini görüp kendimi sarılıp sarmalanmış hissedebiliyorum.

Çiçeğim üçüncü oğluşumun annesinden geldi son gece. Teşekkür etmek istemiş oğlu bizde kaldığı için. Çocuklarımın arkadaşlarını zor bir durumda bırakmak çocuklarımı bırakmak gibi bir şey benim için. Saygılı, hoş sohbet , işlere yardımcı bir oğluş da olunca (zaten çocuklarımın arkadaşlarının başka türlü olması mümkün değil ) benim için hiç bir zorluğu yoktu.

Dün dört arkadaş buluşup Fransız Kültür Merkezi'ndeki Noel Pazarı'na gittik. Bugün de var. Önden internet sitesine ismini yazdırıyorsun, istediğin saat aralığında gidiyorsun.

Önce kahvaltı yapıp oradan geçtik. Kendine çok güzel bir keçe-ipek fular aldım. Çok para verdim ama değdi bence. 

Ben oradayken Metehan kahvaltı hazırlayıp babasıyla ilgilendi. 

Arada işlerimi delege edip kendime vakit ayırmak çok iyi geliyor.

Şansımıza hava da çok güzeldi. Paltoyu bile çıkarttım üzerimden. Deniz havası, İstiklâl Caddesi havası, Noel havası ve canım arkadaşlarım ile çok güzel sabah geçirmiş oldum.

Bu sabah yağmurlu İstanbul. Benim yürüyüşe de gitmediğim tembel tatil sabahım. Şimdi gidip kahvaltı hazırlayacağım. 

Hepinize mutlu pazarlar.