Tarihe not düşülsün diye hemen buraya yazıyorum, dün akşam Can'a pilates yaptırttım :D

Ben kilolarımı yavaş yavaş verirken kıskanmış olmalı ki spor yapayım moduna girdiydi. Ya da gidip gidio göbeğini box torbası olatak kullanarak "Dur bem senin yerine çalıştırayım" dememden de bıkmış olabilir. Napiim kardeşim yaaa, ben filinta gibi bi delikanlıyla evlendiydim, tamam yetmiş kiloda kalmasın ama yüz on kilo da olmasın yani. Beli benden inceydi evlendiğimizde, o kadarına da gerek yok :D

Neyse, dün bana basket sahasına gidelim , voleybol oynayalım falan diyor. Oğlum havada nemden karşıki ağaç net gözükmüyor, sıcaklık otuzun üzerinde ne basketi ne voleybolu ne koşusu dedim, hemen kendini attı koltuğa.

Akşam saat sekize doğru hadi spor yapıyoruz diye çağırdım. Dizi izliyormuş beyfendi. Hadi kalk kalk diye rahat bırakmadım. Topu topu sandalyede oturup ağırlıksız omuz, sırt, karın yapacağız. 

Valla geldi, birlikte yaptık. Nefes nefese kaldı. Hareketlerin o kadar sakin ve kolay gözükürken bu kadar zorlamasına şaşırdı. Zira onun spor anlayışına göre çılgın hareket edip kan ter içinde kalmak lâzım. Bunun da kan ter içinde bırakacağını düşünmemiş hiç :)

Saat üç buçuk oldu hâlâ yatıyor, sırtı karnı ne durumda bugün bilmiyorum. Bugün spor yaptırmiim diye ben yatana kadar uyuyacak sanırım :D

Bana gelince, iki ayın sonunda nihayet 79,9 gibi bir rakamı gördüm bu hafta. 

Akşam sekizden öğlen on ikiye aralıklı oruç yaptım. Ama yediğim iki öğünde en sevdiğim şeyleri kalorisine bakmadan keyfini çıkartarak yedim. Hâlâ canım pek ekmek makarna pilav falan çekmiyor, nasıl ekmek yediysem s*kt*r et diyeti yaparken :D Arada saate de uyamadım, annemle daha erken kahvaltı ettiğim günler oldu.

Bir aydır her gün pilates yapmaya çalışıyorum. Arada bir kaç gün yapamamış olabilirim gerçi .

Yaklaşık dört kilo gitti. O kadar santim de belimle kalçamdan incelmişim yani hep yağlar gitmiş. 

Aralıklı orucun ve fazla glutenli yememenin etkisiyle daha çok gitmiş gibi duruyor , zira karnımın şişliği indi.

En mutlu olduğum da sabah yürüyüşlerinden eve bacağımın üzerine zor basarak döndüğüm o ağrının hafiflemiş olması. Gerçekten de kilo yüzünden çok acı çekiyormuşum. Böyle yavaş yavaş verip ideal kiloma kavuşmayı ve ağrılarıma sonsuza kadar elveda demeyi umud ediyorum. 

Bir başka mutluluğumda yediklerimden keyif alıp doyma hissi yaşamam. O sürekli birşeyler yemeliyim hissi de sanırım s*kt*r et diyeti sayesinde geçti.

Şu son günlerde beni mutlu eden tek şey bu. 

Şimdi yavaştan mutfağa yollanayım. Bugün sulu köfte yapacağım. Yüzyılda bir canım çekti sanırım. Yanına da makarna. Yalnız evde sebze de meyve de kalmadı, sabah erkenden pazar gitmeli.