Gelsin dediğinizi farz ediyorum:)

Son gün akşama yola çıkacaktık. Otelin sahiline gittik sabahtan. Öğleyin Can odaya döndü uyumak için ben sahilde kaldım akşama kadar. Diğer ekiplerden de uzakta ağaç altında tek başıma uzun uzun zaman geçirmek çok iyi geldi.

Akşam herkes heyecanla uçağa sığıp sığmayacağımızı bekliyordu. Ben kaptan eşi olduğumdan en önden yerimi aldım ama anneler alana kadar binmedim uçağa. 

Biliyor musunuz, eğer yer kalmasaydı onlara yapabileceğim çok bir şey yoktu. (Birisine yerimi verebilirdim en fazla ) Ama hepimiz bilet almadan uçağa falan gitmem, bekliyoruz , dördümüz de bilet alıp öyle geçeceğiz diyerek durdum hep birlikte. Zira ekip uçuş hazırlıklarına gittiğinden yanlarında kimse kalmamıştı. Ama sonunda hepimiz bir şekilde o uçağa sığdığında sanki ben yapmışım gibi teşekkür etmeleri yok muydu. Bazen sadece yanında olmak yetiyor aslında insanlara destek olmak için. 

Evet, şimdi ,içlerine en sevdiğim "Acımadı kii acımadı kii " şarkılarımı sakladığım deniz fotoğraflarım gelsin. İstediğinize tıklayıp alınız. Bir anda duruşunuz dikleşip , elimden hiçbirşey kurtulmaz moduna gireceksiniz dinlerken :)