Var mı diye bir düşüneyim dedim.

Aslında ev çoğu insanın hayalindeki ev olabilir.

Devasa mutfak, üç cephe, aydınlık, koskocaman bir salon, merkezde, önünden minibüs geçiyor, marmaraya on dakikada yürünüyor, altında 24 saat açık market var, spor salonu var, karşısında kasap, eczane, fırın. Bahçesinde Sarıyer Börekçisi, her türlü meyve ağacı , alttaki manyağı saymazsak komşular da nazik insanlar, ev sahibi çok iyi .

Ve fakat ben tuhafım.

Kocaman mutfak bana dağılan daha büyük alan gibi gözüküyor, evde yürürken pufluyorum bu kadar çok yürü yürü ne sıkıcı diye, salonu temizlerken dört oda temizliyormuşum gibi geliyor, camlar sil sil bitmiyor, mutfak o kadar büyükken Bilgehan'ın odasının küçük olmasını , salon o kadar büyükken balkonun bit kadar kalmasını anlamlandıramıyorum, banyoya girdiğimde klozete ulaşmak için attığım adımlara bakarken , uleyn sıkışıp kendimi tuvalete atsam buraya gelene kadar dayanamam diye geçiriyorum aklımdan.

Karavanda 7 metrekarede mutlu mesud vakit geçiren ben burada boğuluyorum.

İlginç değil mi ?

Neyse gelelim özleyeceğim şeylere.

Ennnn çok otoparkını özleyeceğim. Hep boş yer olması ve Sincap'ın da durabilmesi harikaydı. Şimdi gittiğimiz sitede 150 konuta 50 arabalık otopark var. Can için zor olacak. Sincap'ı da bir yere bırakmak zorunda kalacağız.

Mutfakta dolap üstlerine tırmanmak zorunda olmamayı özleyeceğim. Dolap çok , üstleri boş. Hepsi uzanabileceğim mesafede.

Mutfağın penceresi yan evlerle dib dibe olsa da içerisinin aydınlık olmasını özleyeceğim, zira gideceğim mutfağın bir tek balkon kapısı var. Orası da içerlek bir balkon. Karanlık olacak genelde.

Hımmmm.....

Kadıköy'e yürüyerek hemen gidilmesini özleyeceğim.

Daha da bulamadım.

( Sonradan aklıma gelenler :

Bütün yaz öndeki binanın arkasında kalsa da günbatımı manzarası. Gittiğim evde alt katta olacağım.

Ve yatağımız elektrik anahtarının hemen yanında olduğundan yatağa girdikten sonra ışığı kapatma lüksümü özleyeceğim. Pek keyifli oluyordu .)

Bu eve gelirken sürekli ağladıydım. Gözümden yaş akıyordu her baktığımda. 

Manyak alt komşuya teşekkür etmem gerek, o olmasa bir şekilde alışmaya çalışırdım. Bu satın aldığımız evi de otoparkı yok diye alasımız gelmezdi.Zaten ev almayı da beceremezdik böyle bunalmasak.

Şu an etrafıma bakıp oraya sığmayacak bir sürü eşyayı vermem gerektiğini düşünürken bile bi ferahlık hissediyorum. Ama tabi şu an komşu fobim olduğundan umarım orası buradan iyi, sessiz ve rahat olur diyorum içimden. 

Bakalım görücez artık :)

Biliyorum sürekli ev muhabbeti de sıkmıştır artık ama napalım aklım fikrim orada olunca başka bir şey yok :)

Aa durun şuraya geçen hafta ortaokul arkadaşlarımla buluşmamdan fotoğraflar ekleyeyim de konu dağılsın azıcık :)

Fotoğrafa tıklayıp şarkınızı alabilirsiniz:)