Salı akşamı Can uçuştan nezle grip dönmüştü. Şimdi maaile boğaz ağrısı çekmekteyiz. Hey ya Rabbim, daha kolum iyileşmediydi benim. 

Ve yarına kadar iyi olmam lâzım, iki aydır bu günü bekliyordum. Üniversite arkadaşlarımızla buluşacağız okulda. Mezun olalı otuz (rakamla da yaziim de belki gözlerime inanırım 30 :O)  yıl geçmiş de tören yapacaklarmış.

Yani yarın toparlanmam gerek.

Nasıl olacak o iş ben de bilmiyorum şu an.

Bakalım, görücez.

Geçen gün blogdaki fotoğraf albümüne bakarken ilk iki fotoğrafı görüp sonuncusunu da altlarına eklemeye karar verdim.

Olamaaazzzz son fotoğrafta yanlış oturmuşuz dedi Metos :D

İlki 2011 Bon Jovi konseri. Bizimkilerin ilk stad konserleri. Dayıları almıştı biletleri.

İkincisi Shakira 2018. Metehan minicikti Shakira dinlerken diyerek gitmiştik.

Sonuncusu Mor ve Ötesi.

Bir de Iron Maiden konseri vardı stadda gittiğimiz ama onda çekmemişiz. İnönü Stadı yenilenmeden önceki son etkinlikti.

Ben ilk stad konserime 1993'te Guns N Roses 'la gitmiştim. Zaten ülkemizdeki ilk stad konseriydi. Sabah erkenden gidip kuyruğa girmiştik. O zamanlar erken giden önden yer kapıyordu :) 

Biletimi aldığımda babamdan izin almamıştım henüz. İzin vermezse bileti kara çerçeveyle duvara asarım diyordum.

Akşam eve gelip yemeğini yiyip keyiflendiği anda derin bir nefes alıp konuşmaya başlamıştım. Makinalı tüfek gibi, okuldan on beş yirmi kişi gidicez de (üç kişi  :P),  İnönü Stadı uzak sayılmaz da bıttırı bıttırı sıralarken bir baktım babam olur demiş o arada. Hahaaha. 

1993 te ben 22 yaşında, üniversiten mezun olalı neredeyse 2 yıl olmuş, yüksek lisans yapan bir kızdım ama babam da 22 yaşındaymış da büyümüş, haha, diye bana gülen bir insandı :D

Bir keresinde kendimi 2000 olimpiyatları Türkiye'de olsa babam gitmeme izin verir mi acaba derken yakalamıştım. Sonra çok güldüm tabi, 30 yaşında izin almam herhalde diye. Gerçi babacığım da 2000 yılını göremedi ama, neyse bu konulara geçmeyelim.

Konser günü sabahtan ben, Any ve amcamın kızı Golak kuyruğa girdik. Öğlen bir ara okula geçtim,  zira derste sunumum vardı. Şansıma Maçka'da okuduğumdan gidip döndüydüm hemen. Sonra bütün gün gayet kuuul bir çizgide durup akşam kardeşim okul çıkışı yanımıza geldiğinde elindeki annemin yolladığı iki torbayla karizmayı çizdirdik. Torbaların dibinden üç çift çorap düşmeyeydi iyiydi :D

Konser bir kâbustu. Axl'ın kaprisleri mi diyeyim, yoksa Golak tuvalete gideceğim diye tutturduğundan yanımızdaki herkesi kaybetmemiz mi diyeyim, tam bir keşmekeşti. Ama tam da bu yüzden unutulmazdı.

İşin komiği seneler seneler sonra,  gittiğim diğer Guns N Roses konseri de tam bir maceraydı. Bu sefer yanımda 19 yaşındaki oğlumla bambaşka bir modda macera. (Bakınız) 

İşte böyle.

Şimdi gidip çocukların en sevdiği hasta pasta çayından demleyeyim.

Bizim okulun hocalara servis yapan kantininde yaparlardı, çok severdik. Ihlamur, adaçayı, karanfil, limon dilimi (ekstradan zencefil de katıyorum varsa)  ve bal. 

Geçti geçti...