Eveet üçüncü günümüzü Amerikan Doğa Tarihi Müzesi 'ne ayırdık.

Müzede Bir Gece filmini seyreden birisi orayı görmek istemez mi hiç?

Ama doğrusu filmle bir alakası kalmamış. Oradaki ortam yoktu.

Olsun, biz kahramanlarımızı bulduk tek tek.

Biz derken Metehan ve ben. Diğer ikili nir müddet mız mız gezdikten sonra dışarıda beklediler iki saat.

Daha da bekletirdik de dua etsinler müze kapandı.



Şu canlandırma vitrinleri öyle güzeldi ki otur saatlerce izle.


Hem hayvanlar hem bitkiler öyle ayrıntılıydılar ki. Karartılmış salonlarda daha da güzel gözüküyorlardı.

İçlerindeki derinlik hissi çok güzel yaratışmıştı, sanki pencereden sonsuzluğa bakıyorduk.












Eğitim öğretim gereçleri.


Oyunlar.



Aşağıdaki katta devasa bizonları insanların nasıl yakaladığını düşünen Can üst kata çıksaydı sorusunun cevabını alacaktı.

İnsanın kardırmacası kimsede yoktur. Sabahın ilk ışıklarında arkasından güneş yansıyan bir adam uçurumun kenarında dans edip hayvanların dikkatini çekiyormuş. Bizonlar oraya yönelince kenara kayıyor. O arada diğer gizlenen adamlar gürültü yapıyorlar. Bizonlar o telaşla iyice transa girip uçurumdan aşağı yuvarlanıyorlar.


Aşağıda bekleyenler ölmeyenleri okla avlıyor.


İnsanoğlundan korkulur azizim.


Bu da ilk kez gördüğüm bana ilginç gelen şey. Yıldız haritasıymış.


Denizciler geceleri yollarını bulmakta kullanıyorlarmış.




"Hey dum dum give me gum gum..  (Bknz)

Eh sakızımızı hazırlamıştık, verdik beyefendiye :)


Afacan Dexter da buradaymış işte. Bayağı arandık maymunların arasında.


Sürüngenler bölümünde kendinden geçen Metehan.



Ve dinozor kısmı.

Tiyeks. Arkadaşımız Ali Metehan'la kitap bakıyordu. Metehan üç yaşına gelmek üzere. Bir ara konuşmaları şu hali aldı:

Metehan bu dinozor
Hayığ Ali o tiyeks tiyeks.
Metehancım bu dinozor.
Tiyeks o Ali tiyeks.

En sonunda olaya açıklama getirmek zorunda kalmıştım. Ali Metehan demek istiyor ki o bir TRex dinozoru, sadece dinozor deme.

Hahaah, biz dinozor kısmından neden kısa kalamazdık anlatabildim mi?


Hatta o arada okulu bittikten sonra bir de paleontoloji okusa nasıl olur sohbeti bile yaptık :)







Nesli tükenmiş hayvan iskeletleri arasından da Buz Devri kahramanlarını bulduğumuzu söylememe gerek var mı bilmem :)


Sonunda oradan çıkıp kapısının hemen önünde Central Park a girdik.


Park deyince aklıma sincaplar gelecek ilk olarak sanırım.



Ekip bir araya gelip parkın içinden güneye yürüdük.








Günün son aktivitesi Brezilya Restoranına gitmekti.

Bu restoranların özelliği fix bir fiyata koskocaman bir salata ve zeytinyağlı ve hatta suşi falan olan barından açık büfe istediğini almak. Ve sonra masanda otururken çevrede elinde etlerle gezinen garsonların getirdiklerini yemek.

Önüne verdikleri bardak altlığı büyüklüğünde bir kâğıdın bir tarafını çevirirsen et servisi yapıyorlar diğer tarafını çevirirsen gelmiyorlar. Biz domuz eti istemiyoruz dediğimizde hemen kâğıdımızı başka bir taneyle değiştirdiler. O olunca domuz eti de sormuyorlarmış.

Kürşad iyi ki söylemiş biz de böylece deneyimlemiş olduk.

Etleri de harikaydı.

İşte bugün de böyle bitti.

Yarın grup ikiye bölünecek.