İçeride fotoğraf çekilmediğinden vitrininden bir fotoğraf ile idare edeceksiniz :)

Turumuzun rehberi çok tatlı ve komik bir İtalyandı. Stand up gösteri izler gibi izledik onu bir saat boyunca.

Bu müze Farina marka parfümün mağazasında. Onun hikâyesini anlatıyor.

Kolonya kelimesi Cologne'dan geldiği için bu müzeye gitmek istemiştim.

Bir taraftan da aklımdaki soru işareti şuydu.

Eau de Cologne.

Köln suyu anlamına gelen bu kelime neden Fransızca ?

Hahah, merak ede ede bunu mu ettin demeyiniz. Sizce de ilginç değil mi ? Almanya'dayız, kolonya ismi oradan geliyor ama fransızca. (Parfümü yapan adamın İtalyan olması da başka konu :D)

Efendim o dönemde Alman yüksek tabakası Fransızca konuşuyormuş. İsim de bundan dolayı Eau de Cologne.

Aslında kolonya anlamında kullanılmakta olan bu sözcük parfüm müzesinde ne arıyor peki ? Çünkü parfümün adı o. Bizde selpak nasıl kâğıt mendil , uhu nasıl yapıştırıcı yerine kullanılmışsa, eau de cologne da kolonya yerine kullanılır olmuş. Ama aslen parfüm markası .

Hehehe, böyle bir şey işte :)

Komik rehberimiz bize gül kokusundan amber kokusuna kokular koklattı.

Balina kusmuğundan elde edilen amberi koklatmadan önce neden elde edildiğini söylemem yoksa koklamazsınız dedi :D Nasıl güzel bir koku.




Müze girişinde böyle bir karşılama alanı var. Her dilde insanların merhabalaşması gösteriliyor.







Öyle çok ayrıntı vardı ki hangisine bakacağımızı şaşırdık.


Şu örgüye bakın.


Kapıların sergilendiği bu kısıma giriş de çok hoştu. Duvar açılık kapı oluyor.







Kızılderili çadırı, bedevi çadırı, afrika toplantı yeri olan kısımda bir de Kayseei ev vardı.





Bu insanlar neye bakıyor :)


Buna :)


Mokasenler çok güzel değiller mi :)





Hain Metehan kertenkele elletti bana:D










Kıyafetlerin olduğu salon, ölüm ritüellerinin anlatıldığı salon. Doğrusu güya müzelerde fotoğraf çekmeyi azaltmaya çalışıyorum , yine abartmışım. Neyse size eledim oldukça :)


Minik videolarımızda etkileşimli alanlar hakkında fikir sahibi olabilirsiniz.

Burada geçen neredeyse iki saatin ardından, yine girişteki gibi bir salonda güle güle videolarıyla ayrıldık.

O gün bir de çikolata müzesine gideriz diyorduk ama hem bu müze düşündüğümüzden kapsamlı olduğundan hem de Bilgiç akşamki konseri için yerinde duramadığından yemek yedikten sonra nehrin karşısına konser alanına gitmeye karar verdik.


Köprüde gün batımı renkleri ve manzara harikaydı.



Bilgiç'i ağzı kulaklarında konser giriş kuyruğuna bırakıp ayrıldıktan sonra


Eee ve de çocuk 16 yaşında girişte sorun çıkmasın diye pimpiriklenip geri dönerek kapıdaki görevliyle konuşarak tekrar ayrıldıktan sonra :)


Yürüyerek bu keyifli köprüden geri döndük.



Ve noel pazarlarının içinde dolaşarak tekrar ilk yürüdüğümüz köprüye döndük.




Tam da biz üzerindeyken karşıda havai fişek gösterisi oldu.

Minik, küçük, mucizevi anlar :)

(Şimdi videoya baktım da havai fişekten çok benim telefonumu suya düşürme endişesindeki erkeklerimin sesi var, hahaha :)


Evet sonunda Bilgiç"le çıkışta gelmesi için anlaştığımız, o civarda en geç kapanan restorana gittik .

Bir Küba restoranıydı ve kapısında bizi mutlu etti :)

Harika canlı müzik ve bol nachoslu yemeklerimiz tam bitmişti ki Bilgiç geldi.

Ve biz bu 18000 adımlık en yürüyüşlü günümüzü bitirip trenle otelimize döndük.