Ne zamandır evde kös kös oturuyorsun Handan, hayranların senden fotoğraf ister, tembelleşme dedim.

Hahahaha, aman iki hee,  hayranız demiyonuz şurda, kendi kendime şeetcem onu bile başaramıyorum :D

Sabah çocukları yolcu ettikten sonra cumburlop yatağa geri döndüm zira bedenim ayakta olmakla birlikte o sırada hâlâ uyumaktaydım. Daha bir normal saatte yine ayağa kalktığımda bütün derdim kargoya paket götürmekti. Evde hiçbir yere bakmadan apar topar üzerime bir şey geçirdim, kendimi dışarı attım. O da ne, hava yine mis gibi. Kış olduğunun bilincine varamamış ilkbaharımsı modda gezmekte.

Postaneye doğru ilerlerken mahalledeki arkadaşımı aradım. Beş dakika uzaklıktayız ne zamandır buluşamadık. Hadi hazırlan dışarı çıkalım dedim. Güya hediye fuarına gitmek istiyordum ama bu güzel havada kapalı yer hiç cazip gelmedi rotayı Ortaköy'e çevirdik.

Üstüm başım bakkala gitme halinde, çantamda kolibantı - neyse yüzüme güneş kremi sürmüştüm en azından - yola düştük. İşler evde beklesin, dün bütün gün ütü yapmıştım ben hem.

Beşiktaş'tan yürüye yürüye Ortaköy'e vardık.


Üstümüze nur yağmıştı gördüğünüz gibi :)



Ortaköy Camii'ne hayran hayran baktık. Büyük Mecidiye Camii  aslında ismi. Nigoğos Balyan tarafında 1856 yılında  neo barok tarzında yapılmış. İnsan ona bakarken bir de yeni yapılanlara gözü takılıyor da neredeen nereye düşülmüş diyor.



Kafede denize sıfır bir masa bulunca keyfimiz daha da arttı. Oradan saatlerce kalkmayabilirdik. Hımm, zaten kalkmadık da sanırım :) Şu ortama bakar mısınız, deniz, vapurlar, mis gibi hava, tavşan kanı çay. İnsan hayatta başka ne ister?

Dönüşte yine yürüyerek Beşiktaş'a ilerlerken bu çok sevdiğim caddeye vuran güneşle manzaramız güzelleşmişti. ( Çırağan Caddesi'ymiş adı, yuh Handan insan hiç mi bilmez otuz yıldır yürümeyi en sevdiği caddeyi :)




Duvardaki güvercinleri uçarken yakalayamadığıma üzüldükten sonra eve geldiğimde gördüğüm bu fotoğraf da günün sürprizi oldu bana :)


Sözün kısası postaneye gitmek insana çok iyi geliyor :D