İşin içinde Metos olunca muhakkak ki gülüyoruz, bayılıyorum onun eğlenceli hallerine :) Ama bu blogda kendi hikâyelerini gördükçe sakın bunu da yazma moduna girdi beyimiz:-)  Hah, sonradan onları okuyup da en çok gülen de kendisi halbuki:-)

Yaa oğluşum, sen git çarşambayı perşembe san, o günün kitaplarını götür, okulda neden kitabın olmadığını soran öğretmene bugünü perşembe sanıyordum, zaten yıkıldım çarşamba olduğunu görunce diye lâf anlat, sonra da eve gelip çantanı açtığında o kitabı aslında zaten çıkartmayı unuttuğunu dolayısıyla yanında olduğunu gör... Ay ben nasıl yazmayayım bunu şimdi :)