Sadece çok yorgunum. O kadar yorgunum ki... Göremiyorsun. Sallanan sandalyeye otursam, sallanıp dursam, bir ileri bir geri. Hayat hep böyle değil mi? Bir ileri bir geri. Takılmış bir plâk gibi kalakaldık. Gitgide daha çok çiziliyoruz. Yaşamak böyle olmamalıydı belki. Belki de sadece bundan ibaret...

Sadece susmak istiyorum. Bu konuşmaklar hiçbir yere varmıyor. Gözlerimden umutsuz bir hüzün taşıyor.Boşluk sanıyorsun. Zormuş bir toplama işleminde etkisiz eleman olmak. Ne kadar çırpınsan da bir şey anlatamamak.

Sadece çok yorgunum. Çevrem sürekli değişiyor. Bir şeker pembesi, bir kömür karası. Başım dönüyor... Şöyle uzansam bir köşeye, kapatsam gözlerimi, öylece kalakalsam .