sanırım farklı bir normda vakit geçirmekten ziyade vakti katletmenin yollarını arardık

nasıl ''bu koltukların değişmesi gerek artık kocacım''diye baskı yapardık..nasıl''bu halının artık pastel boyadan rengi gözükmüyor..ben yeni bi dinarsu istiyorum ''diye ağlanırdık..
odanın ortasındaki oyuncaklara haşırt diye basıp ;küt diye düşermiydik..düşmezdik...
defamlı minicik fanilaları yıkamak zorunda kalırmıydık...sırtını terlemişmi diye kontrol etmek sık sık;tabağındakileri ağzına tıkıştırmaya çalışmak;yemeyincede oturup sinirden ağlamak zorunda kalırmıydık..tam sofraya oturmuşken''çişim geldi ''diyince yaşanan kaos..
birde iyicene bilmişliğe başladığı bu günlerde sesini yükselttiğinde karşındaki küçük adamın;
''anne..bana sesini yükseltme...çizgi filmin sesini duyamıyorum''demesi üzerine ;çıldırma noktasına gelirmiydik..he handan?valla ben önceki hayatımı hatırlamıyorum pek...sanki bu küçük adam hep bu evde varmışta;ben onun poposunun arkasını topluyomuşum yıllardır..bana öyle geliyo....
bizim hayatımız kaymış arkadaşım..kabul et..bu adamlar yaşıyo bizim hayatımızı...sefaları olsun..melekler korusun onları..bizimde ruh sağlığımızı korusunlar....:)

Vaaah vaaaaah yapmasak mı biz?

Handan bi soylesene falımda varmı bi oglan.

a-) uyumak
b-) bağımsız film kuşağı
c-) kitap kurdu 'cin kütüphanesi'
d-) of püf diye
e-) öylesine
f-) web alem hizmetleri

yapılacak çok şey var... lakin en güzeli seninkisi...

Bizim ev de aynı halde. Üstlerinden çıkan, kurusun diye oraya buraya serilen terli çocuk giysilerinden, etrafa yayılmış oyuncaklardan ev bit pazarına döndü. "Ne alırsan 1 milyon!" diye bir tabela eksik sadece.

Muhtelif boya kalemleriyle boyanmış duvarlarımla, koltuklarımda ve de halımda binbir çeşit lekeyle yaşıyorum. Ya siz, hiç kulpları olmayan dolap kapaklarını ve çekmeceleri açmaya uğraştınız mı? Ben yoruldum artık her yeri karıştıran ve de oraya buraya sıkışan minik parmaklardan. Eşyalarım koyduğum yerde dursun istiyorum. Evimde dolaşırken ayağıma sürpriz yumurtalardan çıkan minik oyuncaklar saplanmasın istiyorum. Daha çok mu beklerim??

Milkboy, gündüzleri neyse de sanki akşamlar sessiz ve uzuuun geçerdi gibi geliyor bana da.

Daisy, geçecek bugünler de ve biz bir anda boşlukta kalacağız. Tadını çıkartmak gerek onun için sanırım.

Gece , falını yazacağım sana, ben seni evlendirdim falda da, oğlan moğlan görmedim :)

Bence de en güzeli benimkisi Temha.

Selen ben vitrinin cam dolap kapaklarını bantlamıştım açmasın Bilgiç diye. Ne komikti halim. Masaların üzerine örtü sermeye yeni başladım:) Ama arayacağız sonra bu hallerini, umarım geriye dönüp baktıklarında sımsıcak hatırlarlar bu günlerini.

Biz de akşamın curcunasını atlatıp, çocukları yataklarına yatırdıktan sonra, yorgun ama nasıl mutlu gülümsüyoruz birbirimize. "Çok zor ya!" diyoruz ama gülümsemeye devam ediyoruz tüm gece.

Ne mutlu ki bende bir senedir bir bebişimin olmasının ne mutluluk verici olduğunu görüyorum.Bizimkide ayaklanalı vukuatları başladı.Evim onsuz belki daha düzenliydi, ama hiç bir zaman bu kadar güzelleşmemişti.
Çok güzel yazmışsın Handan,teşekkürler...

Evet Burcu, saat ondan sonra bizim zamanımız, nasıl da değerli oluyor o sessiz saatler ve sabah uyandıklarında nasıl da özlemiş oluyoruz afacanları.

Aslı, kapılardaki kirli el izleri bile gülümsetiyor (Her zaman değil tabi :) , bak biraz daha büyüsün ne keyifler bekliyor seni.

Annem büyüdükçe dertlerinizde büyüdü derdi...

Yazını okuyunca çocuk sahibi olmayı bi kere daha çok istedim.
Allah çocuklarınızı size bağışlasın.Sizide çocuklarınıza...