Anlamaya çalışmak önemlidir. Adam, maalesef bunu henüz idrak edememiş belli ki ama bir gün öyle bir şey olur ki, insan "Yaa, illa bir konuda üste çıkayım, haklı olayım" diye değil karşındakinin yerine kendini koyarak düşünmeye başlıyor. Hayat çok kısa, ben de mesela kız kardeşimle pek çok konuda anlaşamıyoruz, o bana "Sen inatçısın, işte şunu, bunu kabul etmiyorsun" diyor; ben, kız kardeşimi de, sevdiklerimi de oldukları gibi kabullenmeyi öğrendim, özellikle de kaybımdan sonra. Bücürük, blog arkadaşım Şehnaz, daha dün en üst komşumuzun annesi...insanlar, sevdiklerimiz birer birer gidiyorlar, o haklı, bu haklı ne önemi var? Bir gün bu adam, karısı onu boşarsa anlayacak kadının kıymetini.:)

Bu kısa yazıdan çıkarılacak ne çok ders var sevgili Handan.

Anlamaya çalışmak da karşılıklı olması gereken bir eylem. Bir iletişimde hep bir taraf anlamaya çalışırsa o zaman da dengeler bozuluyor. Galiba işin sırrı dengede... Karakterler denkse zaten iletişim dengeleri de oturur diye düşünüyorum. "Bıttırı bıttırı" yapmakla ise kesinlikle hayat geçmez, sana yüzde yüz katılıyorum. Bence okullarda anlama, dinleme, sağlıklı iletişim dersleri verilmeli... Eğitim şart :)

Maalesef herkes her daim savunmada. Oysa savunmaya hatta karşı saldırıya geçmek yerine "Böyle hissetmene üzüldüm. Öyle hissetmeni istemem. Amacım bu değildi. Bu durumu değiştirmek için ne yapalım?" gibi cümleler kurabilsek birbirimize keşke.

Karşı tarafın eş, kardeş, arkadaş, aile üyeleri kim olursa sen haklısın AMA dediğinde benim dinleyesim gelmiyor gerisini. Hülya

Anlamaya çalışmak için can kulağıyla dinleyip gönül kulağıyla da empati yapmak gerekir.Dinleme becerisine sahip olmak lazım...

Çoğunlukla kendi sesimiz duyulsun, anlaşılsın istiyoruz. Ancak kaşı tarafın söylediklerini dinlemiyoruz. Dinlemek istemiyoruz. Aynı pencereden bakamıyorsak anlayamamız çok normalken anlama çabası gütmemek bir o kadar anormal. Daha iyi empati kurabilsek keşke.