Buket Uzuner'i Benim Adım Mayıs'ı okuduğum günden beri çok severim. Hımm, hayranım aslında ve en kıskandığım yazarlardandır. Yazdıklarını okurken işte ben de bunu yazabilmeliydim diye geçer hep aklımdan.

Yine öyle oldu.

O kadar güzel anlatmış ki herşeyi. O kadar güzel.. Altını çiziyor olsaydım kitapta boş yer kalmazdı sanırım.


İstanbul dünyanın son umududur.. Nasıl etkileyici bir sözdür bu.


Tuvalet temizlikçisinden gen profösörüne, gayinden maçosuna, ermenisi yahudisi lavanteni müslümanı herkesi o kadar güzel betimleyip anlatmış ki. Hepsinin kırgınlıkları,  duvarları, algıları..



Kadınları erkekleri, yalan dolan ilişkileri, gerçek aşkı..

Sanırım yeniden okunası kitaplarımın arasına girdi bu kitap da..