Kendime
Aralık 28, 2005Dün eski günlüklerime yaptığım gezintide bir de kendime yazılmış mektuba rastladım. Benim günlüklerim genellikle karamsardır. Beni tanımayan birisi günlüklerimi okusa bunalım bir insan olduğumu düşünür. (Yok canım burada gayet iyiyim) Ama bu mektup gülümsetti beni.
"Yaşamak güzel Handan. Yaşamak sen onun güzel olduğunu düşündüğün sürece güzel. Ve unutma, ben hep buradayım. Bu güzel sımsıcak evde, sevdiklerinle birlikte. Sevdiklerin de hep burada , benimle birlikte..."
28 Şubat 1992
5 Yorum
'92 senin hayatının miladı zannımca
YanıtlaSilBilal hayatımızda o kadar çok milatlar oluyor ki,evet 92 yılı da onlardan biriydi. 94 yılı da. Çalışmaya başladığım 95. Evlendiğim 97. Anne olduğum 99. İşten ayrıldığım 2000. İkinci afacanın beni ters köşeye yatırdığı 2002. Blog yazmaya başladığım 2005. Oooo, milatların sonu yok.
YanıtlaSilHoş geldin geveze. Aslında ben karamsarlıklarımı deftere bırakıp hayatıma devam ediyorum çoğu zaman. Hem hüzünler de mutluluklar kadar yaşanması gereken duygular. Ağlayamayanların, gülemediklerini düşünüyorum.
Evet yazmak tam anlattığın gibi benim hayatımda da. Burada ise hep beraber anlamaya çalışıyoruz. Bu da keyifli bir şey. Bambaşka bakış açılarına açıyor penceremizi.
Her yeni yılı umutlarımla başlattım. Hele 2000 varya yeni yıl dedim, milenyum dedim. Sıradanlıklarımdan ve sorunlarımdan kurtulamadığım gibi artarak devam etti.Olsun ben burdayım, hayata kucak açıyorum.kenndimi ve açmayan gülümü seviyorum.
YanıtlaSilMutlu Yıllar Handan
Sana da mutlu yıllar Gençlik Biterken. Umarım yeni yıl nice güzel sürprizler saklıyordur içinde sizin için.
YanıtlaSilVery nice site! »
YanıtlaSil