Beypazarı'ndan ayrılmak istemesek de eve dönme zamanımız yaklaştığından biraz da kar keyfi yapalım diyerek Abant'a geçmeye karar verdik.

Aklım fikrim yemekte,  bari yememek yazısı yazayım da oyalanayım.

Eee, yılbaşında rejime başlayanlar, nasıl gidiyor?  21 gün dayanıp da alışkanlık haline getirebildiniz mi sağlıklı yemeyi :D

Ben açım. Ve hiç de midem küçülmedi. Sadece açlık hissine alışmaya başladım ama o da zorunluluktan.  Gerçi bugün isyanla yemek yiyesim var, sanırım haftasonu serbest bırakacağım kendimi.

Bu sabah tartıldım. Bir ayda iki kiloya yakın vermişim. Pek fazla değil ama lütfen, o bir ayda yılbaşı gecesi, iki doğum günü ve bir de beş günlük tatil var :D 

Bunca kilo vermeye neden zayıflayamıyorum?  Çünkü sürekli aynı beş kiloyu (Bazen de on, ne kadar çıktığıma bağlı) veriyorum da ondan. 

Şu anda boyumla kilom eşitlendi. Beş kilo daha verebilirsem ağrılarım da azalır diye hayal etmekteyim.

Dün birisinin konuşmasına rastladım instagramda . Vücuttaki yağ kitleleri beyne,  olduğundan daha fazla ağrı var sinyali gönderiyorlarmış. Mantıklı geldi. Üstüne üstlük verilen her kilo eklemlerimi rahatlatıyor. 

Son on yıldır bu kilomun altına inmediğimden işim zor gibi.

Akşam yediden sonra ertesi gün on ikiye kadar bir şey yememeye çalışıyorum . Ekmek, makarna, pilav yok. Meyve,  kuru yemiş atıştırıyorum arada . 

Açım :D Bir buçuk aydan sonra bu iş daha kolay olmalıydı sankim.  Pufff. 

Eee, sizde durumlar ne? 

Mahkemeağcin Köyü'nün tabelasını görüp ara yola saptık ama köye geçecek yer bulamıyoruz. Bir iki sapa sokak da karlar altında. Derken yoldan iki teyze gördük.  Biri biraz ilerden köy yoluna sapabileceğimizi, camiye gitmemizi söyledi. O arada nereden geldiğimizi sorup,vah vah bu karda kışta taa oralardan mı geldiniz diye acıdı halimize :D

Toplamda iki telefon üç kameradan çekilmiş fotoğrafların hepsini tek dosyada topladım ama bir de sıraya dizmeye uğraşamadım, ortaya karışık Beypazarı fotoğraflarımız.

Gezdiğimiz yerler içinde en gerilimli anlar bu sokaktaytı. Bu kabarmış kel fatmalar bizi resmen kovaladılar :D

Neredeyse bütün müzelere gideceğiz diye dere tepe aştık ama hiçbirisi açık değildi.

Ne hayal kırıklığı :/

Neyse ki kendisi de açık hava müzesi gibiydi de keyifle dolaştık.

Şurada ateş yakmış ısınıyorlardı. Biraz yaklaşınca bizim de fotoğrafımızı çek dediler :)

Şurada seksek oynadım, güya Can da videoya çekmişti ama yok öyle bir video ortalıklarda :D

Bu müze de tadilattaymış, görevli hanımefendi kapıya çıktı, biraz sohbet ettik. (Yukarıda bir yerde fotoğrafımız var) En azından şu ağacın çitlembik ağacı olduğunu öğrendik. Ve özelliği her dalına farklı bir ağacın aşılanabilmesiymiş. 

İşte böyle bir gün oldu. Metos'un sınavı olduğundan geriye çabuk dönmemiz gerekti ama bu çarşıdaki bütün dükkânlara bakmamızı engellemedi.

Dönüşte müze hayaliyle gelip alışveriş yaptık dönüyoruz dediğimde Metehan'ın yaptığı açıklama güne damgasını vurdu.

- Adı üzerinde Beypazarı anneciğim, aksi halde Beymüzesi derlerdi. 

Hımmm. Valla bu açıklama bana mantıklı  geldi :D