On Beş Ha, Vay Be

Mayıs 15, 2020

Kendimi kaybemiştim 15 yıl önce. Büyümüştüm, evlenmiştim, anne olmuştum ve kendimle ilgili bildiğim hiçbirşeye ulaşımım yoktu. Sabah kalkıp bir girdapa katılıyordum, akşam tuş olmuş şekilde yatağa giderken aynadaki yüzü tanımıyordum . Tanışacak kadar bakışacak halim de yoktu zaten.  Okuyan, arkadaşlarıyla vakit geçiren, evinin kızı olan, konserlere giden, odasına kapanıp saatlerini hayal dünyasında geçiren,  sevilip el üstünde tutulan,  gerek okuduğu okullar gerek çalıştığı iş gayet prestijli, gururlu, egosu tatmin bir hayattan bambaşka bir boyuta ışınlanmıştım sanki. Kendi kendime vermiştim bu kararı, pişman da değildim ama bu bocalamamı engellemiyordu.

Derken blog denen şeyi keşfettim. Gazetenin pazar ekinde karşıma çıktı. Hayatı boyunca günlük tutmuş,  yazı yazmayı çok seven birisi olarak cazip gözüktü gözüme.

Açtım bloğumu . Şimdiki gibi herkese hemen ulaşılamıyordu. Kendi kendime yazdım bir müddet. E kendi kendime defterime de yazıyordum ben, insan birileri arıyordu.

İlk yorum geldiğinde ne mutlu olmuştum.

Derken blog topluluğuna üye oldum. O sayede bir kaç blog tanıdım. Hayatıma yeni insanlar girdi. Sonra çıkıp gittiler. Üzüldüm arkadaş benimsediklerimin ardından. Sonra başkaları geldiler. Kimisini sanki mahallede çocukluğumdan beri arkadaşımmış gibi sevdim. Kimi kapı komşumdu. Kimi karşılıklı kahve içtiğim, kimi birlikte ağaçların altına uzanıp yaprakları izlediğim, kimi film izlediğim kimi kitap değiş tokuş ettiği  bir sürü arkadaşım oldu.

Yazma şeklim değişti . İlk günlerin özenli, seviyeli, çoğu karamsar yazıları ben kendimi yeniden bulmaya başladıkça yumuşadı, her telden dolaştı. Ben karışık bir insandım çünkü, o da karıştı.

Çocuklarım büyüdüler. Yeniden kendime vakit ayırabilir hale geldim. Tek başıma evden çıkmak, sinemaya gitmek,  oturup saatlerce kitap okumak gibi lükslerime kavuşmaya başladım bir bir.

Arada bloğu kapatmak da istedim. Kendi kendime aynı yerde sayıyormuşum gibi geldi. Ama düğümleri inatla açan, yapbozları inatla bitiren bir kadının sabrı vardır bende. Nasıl bir tanecik hayatımı yaşamaktan vazgeçmiyorsam bloğumu da bırakmadım.

Şimdi geriye dönüp sayfalarında kaybolmak hoşuma gidiyor. Oğluşlarımın da bunu keyifle yaptığını görmek  de bambaşka bir mutluluk. Unuttuğum anlarıma rastlayıp gülümsüyorum, dün gibi zannettiğim anların ne kadar geride kaldığını görüyorum.

Bir fotoğrafa ihtiyacım olduğunda baktığım ilk yer burası :D

Kendimi tabii ki hâlâ tam bulamadım. Zaten sanırım hayata sınav denmesinin de nedeni bu, hep çabalama hep bir arayış içinde.  Yine de otuzlu yaşlarımın girdabından geçip kırklı yaşlarımda kendimi öğrenmeye başlamak çok iyi geldi.

Hayat minik güzel anlar biriktirebildiğimiz sürece güzel. Her şey geçiyor. İyisi de kötüsü de. Blog benim yaşam parçacıkları topladığım yer. Bir günbatımı, bir çiçek tomurcuğu, kocaman bir kahkaha, isyan bazen, bazen huzur. Heybeme koyuyorum. Gelen,  okuyan herkese huzur versin, onları gülümsetsin , zaman zaman da düşündürüp kendisini bulmasını sağlasın istiyorum.

Yazı dolu nice yıllara..


Benzer yazılarım

52 Yorum yap

  1. Allah'ım bu ne güzel anlatım böyle.
    Boşuna bunca sene dolmamış.
    Gönlü güzel, kalemi güzel insan.
    Nice 15ler olsun mu...
    Olsun bence ♥️

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Hayalperest. Arada bir kelimeler kendiliğinden dökülüyorlar, daha çok dökülseler keşke :) Nice seneler burada olalım hep birlikte.

      Sil
  2. Benim de her zaman, en ihtiyaç duyduğum dönemlerimde sarıldığım biricik sığınağım yazı olmuştur. Sen de iyi ki yazıya sığınmışsın.. Biz de senin gibi harika bir insanı tanımışız. Blog istikrarında örnek aldığım bir kaç yazardan birisin. İyi ki varsın, sen hep yaz, biz hep okuyalım :) Nice 15 yıllara :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yazmak bambaşka bir ihtiyaç Mimoza. İyi ki yazıyoruz :)

      Sil
  3. nice senelere canım , daha paylaşacak bol güzelliklerimiz var :)

    YanıtlaSil
  4. Nice 15'lere! Ne kadar güzel anlatmissin, cogumuzun gectigi yollari! Seni okumak bana hem cok sey ogretiyor, hem keyiflendiriyor, hem yeni seyler kesfettiriyor, hem de... biraz da kendimi buluyorum annelik, annelik disi.. Iyi ki varsin, nice senelere!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öyle mutlu ediyor ki böyle yorumlar beni Ceren :) İyi ki varız, iyi ki birbirimizi bulmuşuz satırlarda :)

      Sil
  5. Gözlerim dolarak, burnum sızlayarak okudum nedense. O kadar güzel anlatmışsın ki Handan abla!
    Nice güzel ve dolu dolu geçecek seneleri olsun blogunun :) Hep yaşa, hep yaz!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Dün gibi ilk satırları yazdığım günler Manxcat, insan hüzünleniyor da bir taraftan :) Hep yazalım, hep paylaşıp çoğalalım :)

      Sil
  6. Nice güzel yazılara Handanım... Seni bu mecrada da olsa tanıdığıma o kadar mutluyum ki... Senden çok şey öğrendim ve öğrenmeye de devam edeceğimi biliyorum ♥

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de seni tanıdığıma çok mutluyum Şebo, iyi ki bloglar var :)

      Sil
  7. Handancım, daha uzuuuun yıllar yazılarını zevkle takip ederiz inşallah. Sen bizden vaz geçmedikçe , biz senden asla vazgeçmeyiz. Nice yıllara, sevgiler
    Çenebaz

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Benden de sevgiler Çenebaz, ne buralardan ne sizlerden ayrılamam gibi geliyor :)

      Sil
  8. Daha nice yazılara güzel gülen kadın😘

    YanıtlaSil
  9. nice yıllara Handancım gerçekten vay be 15 yıl dile kolay...belki bir gün ben de vay be derim ha...hepbirlikte daha nice 15 lere diyelim bari...kucak dolusu sevgiler canım....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hep birlikte nice on beşlere B :) Benden de kucak dolusu sevgiler.

      Sil
  10. iyi ki ama iyi ki hiç bırakmamışsın yazmayı :)
    yazı yazmak içini açmak gibi ve bunu başkalarıyla paylaşmak da cesaret istiyor. Ben kendim adıma tanıdığım için çok memnunum :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İyi ki bırakmamışım Minik :) Ben de seni tanıdığıma memnunum :)

      Sil
  11. Gülümsetti de beni. Çok güzeldi baştan sona. Ne de teselli oluyor aslında bloglarımız bize değil mi? O yüzden başka bağlanıyoruz belki de. Daha nice senelere o halde. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teselli oluyor Bonheur. Yazmak ayrı teselli oluyor, arkadaşlık ayrı :)

      Sil
  12. Harika bir blogsun:) Okumadan geçmediklerimdensin.Hep yaz hep okuyalım canım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim MehtAp :) Bol bol yazalım, okuyalım :)

      Sil
  13. Nice yıllara 🤗 blog dünyasında ilk tanıdığım kişilerden biri de sensin. İyi ki tanımışım seni 🌸

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Hanife, uzun uzun yazı dolu nice senelerimiz olsun.

      Sil
  14. Benimde 10 yıl oldu blogumu açalı, zaman aktı su gibi. kapatmak
    aklıma gelmiyor, yazabildikçe yazacağım. kendim için sonra da kızım için
    dyorum belki yıllar sonra ah anacığım der okur.
    hep devam et, burada yaşlanalım :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet, çocukların dönüp okuyacak olması insanın yüreğini sımsıcak yapıyor Buket, bizden onlara hatıra kalacak bu satırlar. Burada yaşlanalım :)

      Sil
  15. Ben tesadüfen keşfettim blogları kendi bloğum yok ama takip ediyorum bazen canım sıkkın olduğunda diyelim bir blogda sanki kendimi buluyorum rahatlıyorum. Nice yıllara tanımasamda arkadaşım diyebilirim herkese. Teşekkürler yazılar resimler için güzel arkadaşım hülya

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sana da bir blog açarız belki kendini hazır hissettiğinde Hülya :) Teşekkürler güzel yorumların için.

      Sil
  16. Nice 15 yıllara. Sağlıkla...

    YanıtlaSil
  17. Ayy ne güzel,ne kadar içten anlatmışsın yaa🤗Blog dünyasında yeni biri olarak ilk yıllarını okuyunca iyi hissettim kendimi ne yalan söyleyeyim. Yalnız değilmişim dedim🙈
    Nice 15 yılların olsuunn, tekrar tebrikler💐🤗

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hepimiz üç aşağı beş yukarı aynı dönemlerden geçiyoruz Hayat, birbirimize ışık tutacak, ilham verecek ya da rahatlatacak birikimlerimizi paylaşmak çok iyi geliyor :) Teşekkür ederim.

      Sil
  18. Sizi okumak beni mutlu ediyor. Daha nice yıllar siz yazın ben mutlu olayım.:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Nice yıllar, hep birlikte yazıp okuyalım Ebemkuşağı :)

      Sil
  19. Her yazıya yorum yapmasam da hepsini okuyorum. Çok iyi geliyor burayı okumak.eski yazıları da okuyorum bazen. iyi ki blogger olmuşsun. Nice 15 yıllara..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne güzel kelimelerim iyi geldiğii duymak. Teşekkür ederim :)

      Sil
  20. Nice güzel anılar, keyifli yazılar dileğiyle...
    Fotoğrafa bakınca hiç yaşlanmadığını görüyorum bu arada Handancım:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Sezer. E tabi yaşlandım ama olsun o kadar da. Güzel yaşlanalım,, gözlerimizdeki ışık sönmesin hiç yeter :)

      Sil
  21. keyifle okudugum bloglardan biri burası..nice 15 yıllar olsun diyelim.
    ben sizin basladıgınız yerdeyim akıbetim ne olur bilinmez..fakat bloguma yazmak bana iyi geldi.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Sobe :)

      Umarım sen de uzuun yıllar yazarsın da on beş seneleri ve daha nicelerini kutlarız hep birlikte.

      Sil
  22. Yazın insanı sarıp sarmalıyor. Fotoğrafta da hem sen hem oğluşların öyle güzelsiniz ki. Seni tanıdığım için mutluyum. Sağlıkla nice yıllar boyunca yazmak nasip olsun.

    YanıtlaSil
  23. ilk takıp etiğim blogerlerdensiniz bunca seneye bende şaşırdım ne güzel anlatmışsınız malesef blogu silmek gibi bir pişmanlık yaptım kimseler okumasa bile bu bizlerin günlüğü, hayatı hata unutuğu anıları oluyor sevgilerle nice 15 senelere

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İyisiyle kötüsüyle bloglar bizim hayatımızdan izler taşıyor, bloğumu kapatmaya karar versem bile sadece kendime saklarım sanırım :) Hwp birlikte yazı dolu nice yıllara :)

      Sil
  24. Yazının ilk paragrafı benim şu anki ruh halimi anlatıyor :-) 15 yıl dile kolay. iyi ki bu sürede hevesini kaybetmemişsin, iyi ki seni okuyabilmişiz. Daha nice senelere hep beraber :-)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yazının ilk kısmını o zamanları yaşayan anneler için yazdım. Hepsi geçiyor :)

      Teşekkür ederim :)

      Sil