Bu sabah bir iç sıkıntısıyla kalktım, hayırdır inşallah. Hiçbir şey yapasım yoktu . Spora gidesim yok, uyuyasım yok, kitap okuyasım yok, yatasım yok, kalkasım yok. Gezmeye gidesim bile yok. Uleyn depresif mi oldum, gezmeye gidesim bile olmaması ne demek.

Neyse sabah kahvaltılarını, beslenme çantaları felan hazırladıktan sonra haydi gidip bir tur yürüyeyim. Spora da bakarız artık diyerek kendi zorla dışarı attım. Perşembe de en sevmediğim hareketlerin olduğu gün, zaten zorla gidiyorum bir de keyfim yokken hiç cezbetmedi. Üzerine geçen gün hızla yürürken yine sol kalçamdaki ağrı nüksetti. Üzerine gece burnum tıkanmış. Pencere açık yatıyoruz,  çarpıyo bazen. Bla bla bla.

Çıktım dışarı. Yarım saat gezindim. Sonra pilatese gittim. Oramı buramı kaldırıp zıplayıp hoplarken iç sıkıntımı terle attım azıcık. Üzerin yürümezsem bacaklarım çok ağrıyor diye yarım saat yürüyeyim dedim. Hadi kırk dakika olsun. Dur beş kilometre bitsin derken en sevdiğim şarkıya gelince on dakika daha uzadı,  bi saat yürümüşüm. Yürümeyeydim iyiydi ama neyse artık.

Yürüyüş yaparken şarkı seçimi çok önemli. Sevdiğin, ruh haline uygun ve ritmik şarkılar olacak. Ben mesela Depeche Mode havamdaymışım bu sabah,  yarım saat fazladan yürüttü beni :D

Şimdi eve geldim. Dünkü hareketlerde ağrıyan karın kaslarım ve pestili çıkmış bacak kaslarım ile ben attık kendimizi koltuğa. Hâlâ pek bir şey yapasım yok ama en azından gönül rahatlığıyla bi sucuklu yumurta yerim öğleyin. Bir ara da tartılmalı 74 de ulaştım mı acaba.

Saçımı da boyatmaya gitmem gerekiyor ama hiiiç canım istemiyor bugün.  Dur bakalım. Hele bi kendime geleyim de.