Kasım 2017

Sarı Yapraklar

Bugün alıcı gözle baktım annemin kapısına. Bir de makinamı çıkartıp fotoğrafını çektim.

Yaz tatillerinde saatin beş olmasını beklerdim. O zaman kapıdan ilk basamaklara kadar gölge gelirdi de ben de dışarı çıkardım.

Tek başımaysam en çok yaptığım kapının karşısında kendimi izleyerek şarkı söylemekti. Basamaklara da çıkınca sahne almış olur başlardım repertuarıma :)

Kapıya dikkatlice bakarsanız sol taraftaki küçük kanadın altında yapıştırılmış cam görürsünüz. Orası benim marifetim. Ortaokul birdeydim sanırım, topun üzerinde durmaya çalışıyordum. Dengem bozulup düşünce dizim o camdan geçmişti. Annemlere nasıl söyleyeceğim diye telaşla cama bakarken dizime gözüm ilişmişti ki, çığlığı o zaman basmıştım. Görüntü feci olmalı, zira ben genelde düşünce sessizce eve süzülüp kendi kendime pansuman yapangillerdendim :)

Dizim ilk üç dikişini o zaman yedi. Tam bir sene sonra da merdivenden atlarken düşüp aynı yeri yeniden açınca bir dikiş daha atıldı ki babacığım artık dayanamayıp fermuar takalım kızım demişti :)

Sağ taraftaki dairede Necla Teyzeler otururdu. Alper uyuyor sessiz olun diye bize öyle bağırırdı ki kendi uyandırırdı Alper'ı kanımca :)

Alper'in sallanan tahta atı vardı. İlkokul ikinci sınıftayken, dayanamayıp ona binmiştim ki başı elimde kaldı. Sessizce eve döndüm. Akşamına Necla Teyze kapımızı çaldı, Handan atı parça parça etmiş diye anneme şikâyet etti. Babam akşam bunu duyduğundan anında çıkıp yeni at alarak onlara vermişti. Sonra da kırık atı (başı kopmuş, parça parça değil tabi) tamir etti, biz oynadık. Onlara gidip yenisini aldım çünkü artık adı Handan'ın kırdığı at olurdu demişti. Sanırım bizdeki atın ömrü yenisinden uzun sürdü.

Soldaki dairede Nermin Teyze vardı. Tek başına yaşayan bir teyzeydi. Cam tıkırdadı, kapı hızlı kapandı, pencereye dal çarptı. Her sesi sayardı. Bir gece şikâyet için bize gelmiş, saatlerce oturup sohbet edip dönmüş :)

Topu topu yedi daireli, minicik bir apartmandı, herkes herkesle kavgalıydı. Bir bizimkiler hiçbiri ile kavga etmeden, hiçkimseye bulaşmadan yaşadılar o evde.

Nereden nereye.

Sonbahar yapraklarının fotoğrafını çekiyordum, başka yapraklar düştü sayfaya :)

Kasım 28, 2017
44 Yorum

3 Ağustos 2014 Pazar

British Museum (Day 6)

Sanırım dört saatten uzun kaldık burada ama fiziksel yorgunluğu bir kenara bıraksak bile beynim artık en ufak bir tarihi şeyi algılamamaya başladığından her tarafı dolaşmadan bıraktık :)

Dünyayı gezmek istiyorsanız bu müzeye gitmelisiniz. Her bir diyardan eserleri toplamışlar burada. Hele bir aslan avı sahnesi vardı ki kaç metrelik bir salondaydı bilmiyorum, eh, binayı da söküp alsaydınız bari demedim değil :)

Biraz Asya'dan

Biraz Mısır'dan

Rosetta Taşı'nı oğlum biliyormuş ama benim haberim yoktu oraya gidene kadar :) Başı o kadar doluydu ki ancak bu kadar yaklaşabildik. Bu taşın üzerinde hem yunanca hem de hiyeroglifle yazımış yazılar varmış. Yunancanın bilinmesi sayesinde hiyeroglifler ilk defa çözülmüş :)

Ölen kişinin ardından hazırlanan hayat ağacı.Çok hoşuma gitti.

Bu kısım en çok hoşumuza gidenlerden birisi oldu :) Mozambik'te yıllar süren iç savaştan sonra bir idn adamı ülkedeki silahları toplamak için kampanya başlatmış. Silah getirenlere çeşitli aletler verilmiş. Toplanan silahlar parçalanarak sanatçılara verilmiş. Onlar da bu harika şeyleri yapmışlar :)

En sevdiğim kısım :) Bir gün benim de böyle kütüphanem olacak :)

Sinekkuşu ..

Ve bu da 1900 lerden kalma bir sinek kuşu yuvası.

Fotoğrafa kimseyi katmadığımdan anlaşılmıyor ama bu kabartmalar neredeyse gerçek insan boyutunda. Demin sözünü ettiğim aslan avı kabartmaları. Upuzuuun gidiyordu.