Nostaljik Pazartesi

Ekim 02, 2017

Bugün de üç yıl önceki bir yazımı paylaşmak istedim.

20 Aralık 2014 Cumartesi

Okul Yolu

Çocuklarla okula senelerce yürüyerek gidip gelmemiz çok güzel oldu:-) O on beş dakika ne sohbetler gördü.

Onlar bana okulda yaşadıklarını ya da daha çok oynadıkları oyunları, yaptıkları oyuncakları anlattılar. Ben de onlara çiçekleri gösterdim. İsimlerini söyledim, koklattım. Şiir okudum. Değişik değişik değil aynı şiirleri okudum daha çok ki akıllarında kalsın. Şairlerini söyledim:-)

Meselâ okul yokuşundan nefes nefese çıkarken:

Öteki dünyada akşam vakitleri
Fabrikaların paydos saatinde
Bizi evlerimize götürecek olan yol
Böyle yokuş değilse eğer
Ölüm hiç de fena bir şey değil

Dedim onlara Orhan Veli'nin dizeleriyle:-)

Ya da sabahın ilk saatlerinde kuş sesleri duyduğumuzda

Ne doğan güne hükmüm geçer
Ne halden anlayan bulunur
Ah aklımdan ölümüm geçer
Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur
Ve gönül Tanrısına der ki
Pervam yok verdiğin elemden
Her mihnet kabulüm yeter ki
Gün eksilmesin penceremden...

Dedim Cahit Sıtkı'nın mısralarında..

Pervam yok ne demek, mihnet ne demek anlattım.. Ne kadar akıllarında kalırsa kârdır...

Sonra bu sene Metehan edebiyat dersinde keyifle şiirlere bakarken bana "Anne biliyor musun ben şiiri ne zaman sevdim " dedi.. "Ne zaman oğlum" dedim.. "Sen bize yolda giderken Gün Eksilmesin Penceremden 'i o kadar güzel okumuştun ki, işte o zaman"

Büyük anlar beklemeyin çocuklarınıza büyük sözler etmek için. Günün içindeki sıradan milyonlarca an emrinize amade... Sofrada, giyinirken, servis beklerken, arabada giderken.. Sözlerin de büyük olmasına gerek yok, minik, küçük hayatı aydınlatan ayrıntılardan bahsetmek de yeter...

Benzer yazılarım

25 Yorum yap

  1. Ağlattın sevgili Handan, okul yolu oğulların gibi beni de etkiledi...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Biliyor musun Ayşe, Metehan neden şiiri sevdiğini söylediğinde ben de ağlamıştım. Hâlâ da gözlerim dolar.

      Sil
  2. Pazartesine baslamak için güzel bir yazi oldu. Sevgiler canim 😊

    YanıtlaSil
  3. çok güzel sıcacık bir yazı üstelik de şiirlerle süslenmiş. ellerine, yüreğine sağlık :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sanırım anne yazılarım en sıcak yazılarım oluyor Sümeyye :)

      Sil
  4. Küçük şeyler o kadar önemli, o kadar anlamlı olabiliyor ki, insan inanmıyor. İşte örneği. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gerçekten ne zaman çevremizdekilere dokunduğumuzu hiç bilemiyoruz, değil mi Müjde.

      Sil
  5. yaaa ne kadar önemli küçük sözler jestler
    unutulmaz anlar bırakıyor hafızada
    şahaneymiş bu eski yazın
    sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Mavianne, benden de sevgiler :)

      Sil
  6. Metehan,öyle söyleyince ben de duygulandım yaaa.Kim bilir sen ne hissetmişsindir?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çoook duygulandım Yurdagül, anneliğimin en unutulmaz anlarından biriydi.

      Sil
  7. ayh fena halde duygulandım Handan..ne özel ve güzel bir çocuk Mete

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah Kadriye, çocuklar o kadar özeller ki, keşke daha çok dokunabilsek...

      Sil
  8. Ne kadar haklısınız küçük kısacık anlarda bile güzel paylaşımlarda bulunabiliriz çocuklarımızla..Duygulandım yazınızı okurken.Sevgiler..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O küçük anlar büyük sonuçlar doğurabiliyor Düş Tasarımcısı, ne güzel, değil mi :) Benden de sevgiler :)

      Sil
  9. Cahit Sıtkı... En sevdiğim şiir ondandır. Kendisi de en sevdiğim iki, üç şairden biri :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Benim de en sevdiklerimdendir Yasemin :)

      Sil
  10. Demiştim daha önce hatırlıyorum,
    Şiir seven insanları severim. Diye :)

    YanıtlaSil
  11. şiiri sevdirmek gerekiyor çocuklara, ne güzell..:)

    YanıtlaSil