Fethi Karamahmudoğlu 7 Ekim 1942 - 7 Ekim 1999

Ekim 07, 2017

Şubede işe başlayalı iki gün olmuştu. Sabah annemle telefonla konuşurken babamı sordum, iyi değil dedi. İki gözüm iki çeşme kalakaldım. Henüz çevremde kimseyi de tanımıyorum doğru dürüst. Şube müdiresi benim halimi görünce ne olduğunu sordu, anlattım. Git hemen dedi. Can'ı aradım, bakıcıyı aradık Metehan'ı hazırladı. Doğrusu ayrıntıları hatırlamıyorum,  hatırladığım "de de de de" diyen Metehan'ın ilk kelimelerini arabada duyduğumuz.

Gece hastaneye vardık. Babamı gördük. Biraz durduk. Yarın pasta alıp geleceğim doğumgününü kutlayacağız babacığım diyerek ayrıldım yanından.

Eve geldik, Metehan'ı salonda yatırdım. Durup dururken salonun penceresi açıldı sonuna kadar. Babam mı acaba diye düşündüm o an.

Yarım saat sonra annemler döndüler hastaneden.

Benim canım babacığım tam pencerenin açıldığı sıralarda vefat etmiş, kızına hoşçakal demeden gitmemiş,

Elli yedi yaşında. En verimli zamanlarında. Şimdi gördün mü bir de Metehan'ı özleyeceğiz dediği torununa doyamadan. Oğluşunun üniversite mezuniyetini göremeden.

Şimdi yetmiş beş yaşında olacaktı yaşasaydı. Ona aldığım hediyeyi paketten anlamasın diye binbir muziplikle paketliyor olacaktım ben şu sıralar.

En çok da torunlarına oyuncak yapamamasına üzülüyorum. Onları karnına oturtup saatlerce konuşamamasına, binlerce fotoğraflarını çekip tab edememesine. Onlara besteler yapıp çalamamasına.

Yine de şükrediyorum , annem "baban iyi değil" dediği için, işten hemen git iznini verdikleri için, bebekle çabucak hazırlanıp yola çıkabildiğimiz için ve o akşam babacığımı görebildiğim için.

Canım babacığım.

On sekiz sene geçmiş.

Seni çok özlüyorum. Çook.


Benzer yazılarım

22 Yorum yap

  1. Ah be Handan'cığım, ne kadar yıl geçse de dün gibi geliyor acısı, o pencerenin açılması evet kesinlikle babacığın gelmiş olmalı, tüm kalbimle inanıyorum zaten saati de uyuyormuş. Ruhlar kimbilir nerede bak o gün pencereye gelmiş aslında ölmüyorlar sadece boyut değiştiriyorlar, başka bir boyutta yeniden yaşamaya devam ediyorlar bu da ispatı. Mekanı cennet olsun, Hiçbir Şeyde Gözüm Yok, Sen Yanımda Ol Yeter ve diğer besteleriyle her zaman hatırlanacak.
    Allah sabırlar versin canım. :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Müjde. Ben de yaşamaya devam ertiklerini düşünüyorum, bir şekilde hep yanımızdalar.

      Sil
  2. Bestelerini o kadar sevdiğim halde, blogunuzu uzun zamandır takip ettiğim ve soyadınızı gördüğüm halde bağlantı kurmamışım. Ne ayıp bana!
    Allah rahmet eylesin, o yattıkça size ömür versin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bağlantı kurması yine de kolay değildi Terken, ayıplama kendini :)

      Teşekkür ederim, amim.

      Sil
  3. Handancım, çok erken gitmiş babacığın. Gerçi kaç yaşında olurlarsa olsunlar ana-baba kaybı zor. Gidebilmen, son anlarında görebilmen çok büyük teselli. Nur içinde yatsın babacığın
    Çenebaz

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet o en büyük teselli Çenebaz. Teşekkür ederim, amin.

      Sil
  4. Şu an sana sarılıp ağlamak istiyorum hiç konuşmadan... Özlemlerimiz o kadar aynı ki....

    Nur içinde yatsınlar ♥

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah Şebnemcim, biz biliriz halimizi, değil mi. Öpüyorum seni. Amin.

      Sil
  5. Çok genç yaşta ayrılmış hayattan.Allah rahmet eylesin, nurlar içinde uyusun.

    YanıtlaSil
  6. Gönlümüz buruşmuş bir kere ölüm konusunda, istesekte düzeltemiyoruz. Ben de 21 ay oldu kaybedeli yanında idim. Senin de başın sağolsun. Mekanları cennet toprakları bol olsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin Yüreğimin iklimi. Huzur içinde yatsınlar.

      Sil
  7. Offf çok kötü hissettim şu an. Boğazımda koca bir yumru :(( Babacığımı benim de son gördüğüm yer yoğun bakım odasıydı:((
    Cennet bahçeleri mekanları olsun, nur içinde yatsınlar...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin Zeugma. Babalar ve onları çok özleyen kızları..

      Sil
  8. Rahmet olsun inşallah. Babana, babama, hepsine.
    Evlendiğini, bebeğini görmüş. Evine gelmiş, bir çayını kahveni içmiş... bunlarla teselli olunmaz, onca yapamadıklarının yanında biliyorum. Biliyorum da... biz de o da yok. Ne yapalım....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Babam ilk zatürre olup da gözümün önünde nefes alamadığında (anlamamışlardı hastalığını) 21 yaşımdaydım Tülin. Hatta o gün benim doğumgünümdü. Hastaneye kalktı, akşamına geri döndü elinde bir dal hanımeliyle, doğumgünü hediyesi olarak. Sonrasında geçen sekiz seneyi kendime hediye olarak görüyorum ben asıl. Hep şükrederim o sekiz seneye.

      Babalarımız huzur içinde yatsınlar.

      Sil
  9. Zaman geçse de acısı hafiflese de unutulmuyor,özleniyor.Allah rahmet etsin babanıza...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet, çok özleniyor Ebemkuşağı. Amin.

      Sil
  10. Ben enteresan bir çocuktum. Türk sanat müziği dinler ve güftecileri, bestecileri bilirdim. Bir de biliyorsun eskiden TRT'de bir şarkı çaldığı zaman güfteci ve bestecinin ismi yazardı muhakkak. Şimdi sadece şarkıyı söyleyen ön planda. Yani babacığın gibi sanatçıları bilerek büyüdük biz. Benim de ayrıca bir ilgim vardı kim yaratmış aşamasına. Yazını okuyunca o günler geldi aklıma. Sanatçı insan güzel hisler yaratır işte böyle. Nur içinde yatsın.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O sıralar Türk Sanat Müziği de başka güzeldi Sezer, verimli yıllardı. Teşekkür ederim canım, amin.

      Sil
  11. Handan'cım babanın toprağı bol, ruhu şad olsun. Allah anacığına uzun sağlıklı ömür versin. Ben önce annemi sonra babamı kaybettim. Kaç yaşında olursan ol büyüklerini toprağa verdiğin an, helede ana baba evinin kapısı bir daha açılmamak üzere kapandığı an hayatta yalnız kalmanın ilk tokatını yediğin an oluyor:(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok haklısın Gezgin Kova, çok haklısın. Allah hayatta olanlara uzun ömürler versin.

      Sil