Annelik Halleri

Ağustos 27, 2017

Bugün evde tembel tembel uyuklarken Metehan aradı. Dersane çıkışı arkadaşlarıyla buluşacaklardı, buluşmayı bizde yapabilirler miymiş. Bir arkadaşı geçen kış boyunca hastaydı, çok şükür iyileşiyor. Dışarıda yemek yemesi yasak, steril yemesi gerek. Dolayısıyla yemek de hazırlamam gerekti. Tembel halimden sıyrılıp mutfağa giderken bir yerde yanlış yapıyorum ben dedim.

İki gün önce de Bilgehan arkadaşıyla sinemaya gitmişti. Çıkışta yemek yerler diye düşünmüştüm. Telefonum çaldı. Tabii ki bize gelebilir miyiz diye soracak dedim. Ki öyle oldu. Sinemada bir kilo patlamış mısır yediklerinden yemek de yememişler, yine yemek işi bana kaldı.

Yemek işi,  şu  bu önemli değil. Küçüklüklerinde de  dışarı oynamaya zorla yollardım yirmi dakika dolmadan beş çocuk daha peşlerine takılır gelirlerdi. Girerken izin isteyen olmazdı çıkarken izin alırlardı. Oyuncaklar toplanmış yerine konulmuş mı diye bakardım önce çünkü :) (Hahaha gaddar teyze)  Evde arkadaşlarıyla olmalarını seviyorum ama kendimi kullanılıyormuş gibi hissetmeye başladım.

Kendimi bildim bileli disiplinli bir.anne oldum.  On yıldır yataklarını kendileri yaparlar, bir oyuncak toplanmadan diğeri çıkmaz, okul dönüşü kıyafetler askıya asılır falan ama yaş ilerledikçe olay "Annem bir şey demeden yapmaya gerek yok"a dönüştü.

Delikanlılıkları ve hayatlarının en güzel zamanlarını keyifle geçirmelerini istiyorum. Ama ben de elli yaşına üç kalmış artık sınırlı enerjisi olan bir kadınım ve kendimi sürekli bir yerlere müdahale ederken görmekten yoruldum. Akşam beş defa dememe rağmen sabah kalktığımda bilgisayar başındaki bardaklara rastlamak, ani arkadaş baskınları,  kapı yanındaki ayakkabıları kaldırma uyarılarım. Duş aldırmak bile başka bir sorun. Hem kız arkadaş istiyor hem leş gibi kokuyor beyefendi ama anlatamamaktayım.

Neyse işte bugün son damla taştı.

Akşama ikisini de karşıma çekip konuşmam gerekiyor. Daha doğrusu üçümüzün karşılıklı konuşması gerekiyor. Birbirimizden ne istiyoruz, kim kimin hakkına ne kadar tecavüz ediyor.

Aslında öncelikle kendimle konuşmam gerekiyor. Kızdığım şeylerde benim ne kadar rolüm var, kimse benden istemezken kendi kendimi mi hırpalıyorum.

Düşünmem gerek.

Benzer yazılarım

30 Yorum yap

  1. Ayyyy bir tanem yaaa, yemeğe aniden arkadaş çağırılması benim de çok sinir olduğum bir şey, seni çok iyi anlıyorum. Ya hele insanın tam maddi olarak zorda olduğu günlerse, daha aylık alınmamış vs. çok zor çok:(((ya o kadar tanıdık ki anlattıkların demek bu zamane gençleri hepsi birbirinin aynı. Konuş en iyisi kolay gelsin:) seninle empati yapmaları şart ama gençken olmuyor galiba yaşlanınca seni daha iyi anlayacaklar bir de kadın da değiller iyice zor anlamaları...ya biz aşçı, hizmetçi, vestiyerci, bulaşıkçı....bittik

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Konuştuk Müjdecim, onlara dedim ki tabii ki kendinizden başkasını düşünmeyeceğiniz yaşlardasınız, yirmili yaşların sonuna kadar da çok düşüneceğinizi sanmam. Ama en azından benim söylediklerimi dinleyerek bazı şeylerin farkına varabilirsiniz. Metehan anladı beni, Bilgehan umursamadı. Ona da dedim ki bana bu davranışın beni çok kırdı, seni bir müddet dinlemek istemiyorum. Gelip de bana oyundu, filmdi anlatma çünkü beni hiç dinlemeyip umursamayan insanı dinleyip umursamak gelmiyor şu an içimden. Bakalım ne olacak.

      Sil
  2. Bir şey daha var oğlanlar pat diye misafir çağırırken onun anne veya teyze için bir zorluk yaratacağını hiç sanmıyorlar:) benimki de çağırdı, gelirken dünya para verip abuksabuk, sağlıksız, abukcubur şeyler almış, bira almış, bir de hop diye ısıtılacak mantı almıştı, böyle yapınca sanıyorlar ki, işte zahmet olmaz anneye / teyzeye...:)))ah , ah belki biz de o yaşta olsak biz de anlamayacağız büyükleri...:)))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ya aslında hayatlarının en heyecanlı ve pervasız zamanları, seviyorum bu hallerini, bak düşünmüş de ne yenecek ne yapılacak, o bile bir şeydir. Ama sürekli olunca yorucu oluyor. Metehan anne ben soruyorum sana, yorgun isteksiz olduğunda söyle biz başka plän yaparız, sorun olmaz diyor. Sorulunca hayır demek de gelmiyor içimden. Bakalım nasıl dengeleyeceğiz.

      Sil
    2. Müjdee,bak düşünmüş delikanlı,yiyecek falan da almış,kızma teyzesi,keşke bizim de tatlı teyzelerimiz olsaydı da,arkadaşlarımızı toplayıp gitseydik evlerine.Belli ki teyzesiyle gurur duyuyor delikanlı. Teyzesini beğenmese arkadaşını evine getirmez,utanır. ❤️

      Sil
  3. Ben anladım altta yatan isyanını Handan,birileri de seni düşünsğn,senin için incelik yapsın istiyorsun.Yaptığın güzelliklerin görev olarak görülmemesini istiyorsun.Hepimiz geçiyoruz zaman zaman bu döngüden,ben de çoğu zaman isyan ederim; bir kişi dört kişinin işini yapıyorum,bu haksızlık diye.Bilgiç de anlar hatasını yakında üzülme.Ancak çocukların pek suçu yok bu işte,bizim berdiğimiz mesajlar bu yönde,onlar da hesapsız isteyebileceklerini düşünüyorlar haliyle. Ay melek gibiler ,kızma yeğenlerime 😍

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yok kızmadım zaten Sevda, sadece hislerimi söyledim, neler yapabileceğimizi konuştuk. Benden yana dertleri var mı diye sordum. Zaten yazının sonunda dediğim gibi kendime çeki düzen vermek için düşünüyorum şimdi. Ne kadar susmak ne kadar konuşmak lâzım, onu bulmak imce iş..

      Sil
  4. İyi anne olacağız diye sürekli çeşitli seçenekler sunan biziz.
    Yine iyi anne olacağız diye sürekli en iyi fikri bulma iddiasında olan da biziz.
    Biziz ben hemen hallederim imajını veren.
    Dolayısıyla başımıza yıkılıyor zaman zaman,normaldir.
    Çocukları büyürken büyümelerini engelleyen de biz oluyoruz aslında.
    16 yaşında cenklerin başına kumandan olan çocuklar var tarihimizde bizimkiler kapıdaki çöpü atmak için isyan çıkartıyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Susmayı ve müdahale etmemeyi öğrenmemiz gerekiyor sanırım Sevgi. Beş yüz defa bornozunu yerine as demek yerine bırakmalıyım örneğin, bir gün duşta bornozsuz kalsın. Ya da deodorant sür deyip homurtu çekeceğime gitsin koktuğunu arkadaşları söylesin..

      Sil
  5. O yaşlar enerjinin tavan yaptığı yaşlar etrafında enerjisi azalmış insanı düşünemezler ve anlayamazlar. Bir de o dönemde arkadaşlar çok çok önemli. Ne güzel ki en azından çocuğunuzun nerede olduğunu biliyorsunuz ve daha da güzeli kendi evinde olmayı teecih etmiş abuk subuk bir yere de gidebilirdi.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Arkadaşlarını ve toplanmalarını çok seviyorum zaten Metamorfoz, ama on beş dakika öncesinden haber almak yerine önceden program yapmalarını ya da misafir çağıracakken evin hallerini düşünmelerini öğretmeye çalışıyorum. Onlara dediğim ilk şey o yaşlarda sadece kendilerini düşünmelerinin çok doğal olduğu, ama ben de araya bilgi girişi yapmalıyım ki ileride evlendiklerinde meselâ eve misafirlerle ceee diye girmesinler :D

      Sil
  6. :)
    :(
    Güler misin, ağlar mısın?
    Konuşmanın işe yarayacağını düşünüyorum, üstelik Mete anladı beni diyorsun, bakalım icraata dönecek mi? Belki Bilge de de birkaç ışık yanmıştır.
    Ama bana göre madalyonun arka tarafı bu. Ön tarafında abur cubur yemek yerine ev yemeği talep eden delikanlılar, orda burda sürtmek yerine eve gelen gençler var. Hele şu gündemde.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Madalyonun o güzel tarafı bana mutluluk ve enerji veriyor zaten De Kubad, ama arada çok üztüste gelince beni de anlasınlar istiyorum. Birazcık empati yapabilsinler. İleride ince düşünceli erkekler olsunlar :)

      Sil
  7. Annelik zor zanaat mirim

    Bizimki direkt alıp getirip makarna yapıp arkadaşlarına yedirdiği için sadeve akşam değişik bir mutfakla karşılaşıyorum
    Evi nasıl dağınık toplu fark etmiyor
    Eskiden krizdi de şimdi alıştım sanırım
    Kötü anne any :))))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de artık kendimi rahatlatacağım Any, gerilmeyeceğim yerde çorap vardı, klavyenin tuşları yapış yapıştı falan diye :)

      Sil
  8. Allah kolaylık versin Handan ablacığım , sen gördüğüm en iyi annelerden birisin . öptüm seni :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İyi anne olmaya çalışıyorum Nesrin, ilk gençliğimi hatırlayıp ona göre davranmak en iyi rehber oluyor. Umarım bir şeyler başarabiliyorumdur :)

      Sil
  9. Handan'cığım sen mükemmel bir annesin.
    Bırak tüm nazlarını sana yapsınlar.Yuvadan uçmalarına az kaldı...
    Onlara bırakacağın en değerli manevi MİRAS'dır şuan ki... davranışların.
    Senin de ifade ettiğin gibi çocukluklarını büyük bir sevgi ile ANIMSIYACAKLAR.
    ÖNEMLİ OLAN DA BU DEĞİL Mİ... Antalya'dan sevgiler....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ferhan Ablacığım her nazlarını çekerim onların ben ama onlar da beni bilsinler, akıllarına gelmeyeni öğrensinler ileride kendi aileleri olduğunda eşlerine düşünceli ve nazik olsunlar geçip bir köşeye yatmasınlar diye hislerimi de onlara anlatmam gerek. Erkek bunlar yav, valla anlatmadan anlamıyorlar, hoş anlattıklarımın yarısını anlıyorlarsa da kâr :D

      Sil
  10. Ben Otuz senedir hep düşünüyorum...
    Öyleyse ben varımdan öteye geçemedim henüz...
    Kolaylıklar dilerim...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hahaha Allah bütün annelere kolaylık versin Merih :)

      Sil
  11. Kesinlikle kendimizi hırpalıyoruz. Geçenlerde ben de isyan ettim "yoruldum" diye:) Sende iki oğlan var bende bir ama yıllardır eşim de sırtını fena halde bana dayamış durumda. Benim yüzümden mi oldu, sıkıntı onlarda mı çözemiyorum, aynı şekilde isyanlardayım. Ve bizde de aynı şekilde Orhun evden bir çıkar en az iki gelir:) Geçenlerde 5 kişi geldiler:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah Sezer tabii ki bende de iki değil üç oğlan var :) Yetiş yetişebilirsen :) Aynı manzara sizde de gözüküyor. Arkadaşlarıyla evde olmaları güzel ama haberim olsa daha güzel olacak :)

      Sil
  12. standart türk anneliği yapıyoruz sanırım , gerçi siz konuşarak bu profilin üzerine çıkmışsınız (çok ta iyi yapmışsınız) . hep zamana bırakıyorum ben de bu işlerin azalmasını , nasılsa 2-3 sene daha benimle deyip her şeyine eyvallah demek , gerçi benimki biraz daha toplu sanki , babamız daha bir ergen :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Babadan bahsetmememin tek sebebi ondan yana hiç umudum olmaması Eylem :)

      Sil
  13. Ben direk ayy ne güzel fast food yerine anne.yemeği seçmişler. Ne güzel aşılamışsın diye düşünmüş idim :) ve ay demekki annelerinin yemeklerini.seviyor ve güveniyorlar, eve arkadaşlarını getirmeye çekinmiyorlar ne güzel,dışarda olacağına gözümün önünde olsun düşünceleri belirdi.. Niyeyese hiç o yemeği yapmanın zorluğu,anne istekli mi isteksiz mi vs düşünmedim.. Anne olsam da hala ruhen genç tarafa daha mi yakınım ne :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Zorluk ya da isteksizlik değil Tuba, ben çok seviyorum evde pırıl pırıl gençlerin olmasını. Yalnızca bakış açılarını genişletip biraz daha düşünceli olmalarını ve empati yapmalarını öğretmek :)

      Sil
  14. Sonucu merak ettim, kendime ders niteliğinde ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Birisini çağırmadan önceki gün ayarlama yapıyoruz artık Şebo, konuşma işe yaradı.

      Sil