İstanbullular

Ekim 21, 2015

Buket Uzuner'i Benim Adım Mayıs'ı okuduğum günden beri çok severim. Hımm, hayranım aslında ve en kıskandığım yazarlardandır. Yazdıklarını okurken işte ben de bunu yazabilmeliydim diye geçer hep aklımdan.


Yine öyle oldu.

O kadar güzel anlatmış ki herşeyi. O kadar güzel.. Altını çiziyor olsaydım kitapta boş yer kalmazdı sanırım.


İstanbul dünyanın son umududur.. Nasıl etkileyici bir sözdür bu.


Tuvalet temizlikçisinden gen profösörüne, gayinden maçosuna, ermenisi yahudisi lavanteni müslümanı herkesi o kadar güzel betimleyip anlatmış ki. Hepsinin kırgınlıkları,  duvarları, algıları..



Kadınları erkekleri, yalan dolan ilişkileri, gerçek aşkı..

Sanırım yeniden okunası kitaplarımın arasına girdi bu kitap da..

Benzer yazılarım

10 Yorum yap

  1. Buket Uzuner okuyacağım hala...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şimdiye kadar okuyup da sevmediğim bir kitabı bile olmadı Şenay :)

      Sil
  2. İlginç bir kitaba benziyor, okumalı. Bu arada kitaptan bir cümleye baktım da, "keşke İskandinavya gibi homojen bir ülke olsaydık, o zaman kimse bizi bölemezdi. :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kitap o bölünmeyi , başkalaşmayı o kadar güzel anlatıyor ki Müjde.

      Sil
  3. yalnızca kendisinin öznesi olduğu cümlelerde yaşamak nasıl güzel bir betimleme öyle...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de bayıldım o cümleye Donkişot :)

      Sil
  4. Buket Uzuner hic okumamisim, hayret.
    Okumaliyim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Duru bir anlatım, sürükleyici ve içinde kaybolduğum cümleler. Ben çok seviyorum Ayşe.

      Sil
  5. Mavi Tuna Kumral Ada kitabını çok severim bende :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Okuyup sevmedipim kitabı yok neredeyse Bahar. Bu da harikaydı. Keşke herkes okusa da kendisini bir de böyle görse dedim.

      Sil